Struktura i zasada serca

Serce jest organem mięśniowym ludzi i zwierząt, który pompuje krew przez naczynia krwionośne.

Funkcje serca - dlaczego potrzebujemy serca?

Nasza krew zaopatruje całe ciało w tlen i substancje odżywcze. Ponadto ma również funkcję oczyszczania, pomagając usuwać odpady metaboliczne.

Funkcją serca jest pompowanie krwi przez naczynia krwionośne.

Ile krwi pompuje ludzkie serce??

Ludzkie serce pompuje od 7 000 do 10 000 litrów krwi w ciągu jednego dnia. To około 3 milionów litrów rocznie. Okazuje się, że do 200 milionów litrów w ciągu całego życia!

Ilość krwi pompowanej w ciągu minuty zależy od aktualnego obciążenia fizycznego i emocjonalnego - im większe obciążenie, tym więcej krwi potrzebuje ciało. Tak więc serce może przepłynąć od 5 do 30 litrów w ciągu jednej minuty.

Układ krążenia składa się z około 65 tysięcy statków, ich całkowita długość wynosi około 100 tysięcy kilometrów! Tak, nie zapieczętowaliśmy.

Układ krążenia

Układ krążenia (animacja)

Układ sercowo-naczyniowy u ludzi jest tworzony przez dwa kręgi krążenia krwi. Z każdym uderzeniem serca krew porusza się natychmiast w obu kręgach.

Krążenie płucne

1. Odtleniona krew z górnej i dolnej żyły głównej wchodzi do prawego przedsionka, a następnie do prawej komory.
2. Z prawej komory krew jest wtłaczana do pnia płucnego. Tętnice płucne przewodzą krew bezpośrednio do płuc (do naczyń włosowatych płuc), gdzie otrzymują tlen i wydzielają dwutlenek węgla.
3. Po otrzymaniu wystarczającej ilości tlenu krew powraca do lewego przedsionka serca przez żyły płucne..

Duże koło krążenia krwi

1. Z lewego przedsionka krew przemieszcza się do lewej komory, skąd jest następnie pompowana przez aortę do krążenia płucnego.
2. Po przejściu trudnej ścieżki krew przez żyłę główną ponownie dociera do prawego przedsionka serca.

Zwykle ilość krwi wydalanej z komór serca jest taka sama przy każdym skurczu. Tak więc w dużych i małych kręgach krążenie krwi jednocześnie otrzymuje taką samą objętość krwi.

Jaka jest różnica między żyłami a tętnicami?

• Żyły są zaprojektowane do transportu krwi do serca, a zadaniem tętnic jest dostarczanie krwi w przeciwnym kierunku.
• W żyłach ciśnienie krwi jest niższe niż w tętnicach. W związku z tym w tętnicach ściany charakteryzują się większą rozciągliwością i gęstością..
• Tętnice nasycają „świeżą” tkankę, a żyły przyjmują „marnotrawczą” krew.
• W przypadku uszkodzenia naczyń rozróżnić krwawienie tętnicze lub żylne można wyróżnić ich intensywnością i kolorem krwi. Tętnicze - mocna, pulsująca, bijąca „fontanna”, kolor krwi jest jasny. Żylne - krwawienie o stałej intensywności (ciągły przepływ), kolor krwi jest ciemny.

Anatomiczna struktura serca

Waga serca osoby wynosi tylko około 300 gramów (średnio 250 g dla kobiet i 330 g dla mężczyzn). Pomimo stosunkowo niskiej wagi jest to niewątpliwie główny mięsień w ludzkim ciele i podstawa jego życia. Wielkość serca jest w przybliżeniu równa pięści osoby. Sportowcy mogą mieć serce półtora razy większe niż zwykła osoba.

Serce znajduje się pośrodku klatki piersiowej na poziomie 5-8 kręgów.

Zwykle dolna część serca znajduje się głównie w lewej połowie klatki piersiowej. Istnieje wariant wrodzonej patologii, w której wszystkie narządy są odzwierciedlone. Nazywa się to transpozycją narządów wewnętrznych. Płuco, obok którego znajduje się serce (zwykle lewe), ma mniejszy rozmiar w stosunku do drugiej połowy.

Tylna powierzchnia serca znajduje się w pobliżu kręgosłupa, a przód jest niezawodnie chroniony przez mostek i żebra.

Ludzkie serce składa się z czterech niezależnych wnęk (komór) podzielonych na części:

• dwa górne - lewy i prawy przedsionek;
• i dwie dolne - lewa i prawa komora.

Prawa strona serca obejmuje prawe przedsionek i komorę. Lewa połowa serca jest reprezentowana odpowiednio przez lewą komorę i przedsionek.

Dolna i górna żyła główna wchodzi do prawego przedsionka, a żyły płucne do lewej. Tętnice płucne (zwane również pniem płucnym) wychodzą z prawej komory. Aorta wstępująca unosi się z lewej komory.

Struktura ściany serca

Struktura ściany serca

Serce ma ochronę przed nadmiernym rozciąganiem i innymi narządami, co nazywa się osierdziem lub workiem osierdziowym (rodzaj skorupy zawierającej narząd). Ma dwie warstwy: zewnętrzną gęstą silną tkankę łączną, zwaną włóknistą błoną osierdziową, i wewnętrzną (surowicze osierdzie).

Następnie następuje gruba warstwa mięśniowa - mięsień sercowy i wsierdzie (cienka podszewka tkanki łącznej serca).

Tak więc samo serce składa się z trzech warstw: nasierdzia, mięśnia sercowego, wsierdzia. Skurcz mięśnia sercowego pompuje krew przez naczynia krwionośne.

Ściany lewej komory są około trzy razy większe niż ściany prawej komory! Fakt ten tłumaczy się tym, że funkcja lewej komory polega na wydalaniu krwi do dużego koła krążenia krwi, gdzie reakcja i ciśnienie są znacznie wyższe niż w małym.

Zastawki serca

Zastawka serca

Specjalne zawory serca pozwalają stale utrzymywać przepływ krwi we właściwym (jednokierunkowym) kierunku. Zawory otwierają się i zamykają na przemian, pozwalając na przepływ krwi, a następnie blokując jej drogę. Co ciekawe, wszystkie cztery zawory znajdują się wzdłuż tej samej płaszczyzny..

Pomiędzy prawym przedsionkiem a prawą komorą znajduje się zastawka trójdzielna (trójdzielna). Zawiera trzy specjalne ulotki, które podczas skurczu prawej komory mogą zapewnić ochronę przed prądem wstecznym (niedomykalności) krwi w przedsionku.

Zastawka mitralna działa w podobny sposób, tyle że znajduje się po lewej stronie serca i ma budowę dwudzielną..

Zastawka aorty zapobiega powrotowi krwi z aorty do lewej komory. Co ciekawe, kiedy lewa komora kurczy się, zastawka aortalna otwiera się w wyniku nacisku na krew, więc przesuwa się do aorty. Następnie, podczas rozkurczu (okres rozluźnienia serca), odwrotny przepływ krwi z tętnicy pomaga zamknąć zastawki.

Zwykle zastawka aortalna ma trzy skrzydła. Najczęstszą wrodzoną wadą serca jest zastawka dwudzielna aorty. Ta patologia występuje u 2% populacji.

Zastawka płucna (płucna) w momencie skurczu prawej komory umożliwia przepływ krwi do pnia płucnego, a podczas rozkurczu nie pozwala jej przepływać w przeciwnym kierunku. Składa się również z trzech skrzydeł..

Naczynia serca i krążenie wieńcowe

Ludzkie serce potrzebuje odżywiania i tlenu, tak jak każdy inny narząd. Naczynia zaopatrujące (odżywiające) krew w krew nazywane są wieńcowymi lub wieńcowymi. Naczynia te rozgałęziają się od podstawy aorty.

Tętnice wieńcowe zaopatrują serce w krew, żyły wieńcowe usuwają natlenioną krew. Tętnice znajdujące się na powierzchni serca nazywane są nasierdziowymi. Subendocardial zwane tętnicami wieńcowymi ukrytymi głęboko w mięśniu sercowym.

Większość odpływu krwi z mięśnia sercowego zachodzi przez trzy żyły sercowe: dużą, średnią i małą. Tworząc zatokę wieńcową, wpływają do prawego przedsionka. Przednie i małe żyły serca dostarczają krew bezpośrednio do prawego przedsionka.

Tętnice wieńcowe dzielą się na dwa typy - prawy i lewy. Ten ostatni składa się z przednich tętnic międzykomorowych i otoczkowych. Duża żyła serca rozgałęzia się w tylnej, środkowej i małej żyle serca.

Nawet absolutnie zdrowi ludzie mają swoje unikalne cechy krążenia wieńcowego. W rzeczywistości naczynia mogą nie wyglądać i być ustawione w sposób pokazany na zdjęciu..

Jak rozwija się serce (formy)?

Do utworzenia wszystkich układów ciała płód wymaga własnego krążenia krwi. Dlatego serce jest pierwszym organem funkcjonalnym, który występuje w ciele zarodka ludzkiego, dzieje się to około trzeciego tygodnia rozwoju płodu.

Zarodek na samym początku jest tylko akumulacją komórek. Ale wraz z przebiegiem ciąży jest ich coraz więcej, a teraz są połączone, składając się w zaprogramowane formy. Najpierw powstają dwie rurki, które następnie łączą się w jedną. Ta rura składana i pędzi w dół tworzy pętlę - pierwotną pętlę serca. Ta pętla wyprzedza wszystkie inne komórki wzrostu i szybko się wydłuża, a następnie kładzie w prawo (może w lewo, więc serce zostanie odbite) w postaci pierścienia.

Tak więc zwykle 22 dnia po zapłodnieniu następuje pierwszy skurcz serca, a do 26 dnia płód ma własne krążenie krwi. Dalszy rozwój obejmuje pojawienie się przegród, tworzenie się zastawek i przebudowę komór serca. Przegrody tworzą się do piątego tygodnia, a zastawki serca zostaną utworzone do dziewiątego tygodnia.

Co ciekawe, serce płodu zaczyna bić z częstotliwością zwykłego dorosłego - 75-80 skurczów na minutę. Następnie, na początku siódmego tygodnia, tętno wynosi około 165-185 uderzeń na minutę, co jest wartością maksymalną i następuje opóźnienie. Puls noworodka mieści się w zakresie 120-170 skurczów na minutę.

Fizjologia - zasada ludzkiego serca

Przyjrzyjmy się bliżej zasadom i wzorom serca.

Cykl serca

Kiedy dorosły jest spokojny, jego serce kurczy się z prędkością około 70-80 cykli na minutę. Jedno uderzenie pulsu odpowiada jednemu cyklowi serca. Przy takim tempie skurczu jeden cykl zajmuje około 0,8 sekundy. Z czego czas skurczu przedsionków wynosi 0,1 sekundy, komory mają 0,3 sekundy, a okres relaksacji wynosi 0,4 sekundy..

Częstotliwość cyklu jest ustalana przez sterownik tętna (część mięśnia sercowego, w której występują impulsy regulujące tętno).

Rozróżnia się następujące pojęcia:

• Skurcz (skurcz) - prawie zawsze zgodnie z tą koncepcją występuje skurcz komór serca, co prowadzi do napływu krwi wzdłuż łożyska tętniczego i maksymalizacji ciśnienia w tętnicach.
• Diastole (pauza) - okres, w którym mięsień sercowy jest w stanie rozluźnienia. W tym momencie komory serca są wypełnione krwią, a ciśnienie w tętnicach maleje.

Podczas pomiaru ciśnienia krwi zawsze rejestrowane są dwa wskaźniki. Jako przykład weź liczby 110/70, co one oznaczają?

• 110 to górna liczba (ciśnienie skurczowe), to znaczy ciśnienie krwi w tętnicach w czasie bicia serca.
• 70 jest niższą liczbą (ciśnienie rozkurczowe), to znaczy jest to ciśnienie krwi w tętnicach w czasie rozluźnienia serca.

Prosty opis cyklu pracy serca:

Cykl serca (animacja)

W chwili relaksu serca, przedsionki i komory (przez otwarte zawory) są wypełnione krwią.

Konwencjonalnie, na jedno uderzenie pulsu występują dwa skurcze serca (dwa skurcze) - przedsionki są najpierw zmniejszone, a następnie komory. Oprócz skurczu komorowego istnieje skurcz przedsionkowy. Skurcz przedsionków nie jest opłacalny przy zmierzonej czynności serca, ponieważ w tym przypadku czas relaksacji (rozkurcz) jest wystarczający do wypełnienia komór krwią. Jednak gdy serce zaczyna bić częściej, skurcz przedsionków staje się kluczowy - bez niego komory po prostu nie miałyby czasu na wypełnienie się krwią.

Przepływ krwi przez tętnice odbywa się tylko ze skurczem komór, to te drżenia nazywane są pulsem.

Mięsień sercowy

Wyjątkowość mięśnia sercowego polega na jego zdolności do rytmicznych automatycznych skurczów, naprzemiennie z relaksacjami występującymi nieprzerwanie przez całe życie. Mięsień sercowy (środkowa warstwa mięśniowa serca) w przedsionkach i komorach jest podzielony, co pozwala im się kurczyć osobno.

Kardiomiocyty to komórki mięśniowe serca o specjalnej strukturze, która umożliwia przekazywanie fali wzbudzenia w szczególnie skoordynowany sposób. Istnieją więc dwa rodzaje kardiomiocytów:

• zwykli pracownicy (99% całkowitej liczby komórek mięśnia sercowego) - zaprojektowany do odbierania sygnału z rozrusznika serca poprzez prowadzenie kardiomiocytów.
• specjalne przewodzące (1% całkowitej liczby komórek mięśnia sercowego) kardiomiocyty - tworzą układ przewodzący. W swojej funkcji przypominają neurony..

Podobnie jak mięśnie szkieletowe, mięsień sercowy może zwiększać objętość i zwiększać wydajność jego pracy. Pojemność serca u sportowców wytrzymałościowych może być nawet o 40% większa niż u zwykłego człowieka! Mówimy o korzystnym przeroście mięśnia sercowego, gdy jest on rozciągnięty i jest w stanie pompować więcej krwi za jednym pociągnięciem. Istnieje inny przerost zwany „atletycznym sercem” lub „wołowym sercem”.

Najważniejsze jest to, że niektórzy sportowcy zwiększają masę samego mięśnia, a nie jego zdolność do rozciągania i wypychania dużych ilości krwi. Powodem tego są nieodpowiedzialnie opracowane programy szkoleniowe. Absolutnie wszelkie ćwiczenia fizyczne, zwłaszcza trening siłowy, powinny być budowane na podstawie treningu cardio. W przeciwnym razie nadmierny wysiłek fizyczny na nieprzygotowane serce powoduje dystrofię mięśnia sercowego, co doprowadzi do przedwczesnej śmierci..

Układ przewodzący serca

Układ przewodzący serca to grupa specjalnych formacji składających się z niestandardowych włókien mięśniowych (przewodzących kardiomiocyty), które służą jako mechanizm zapewniający skoordynowaną pracę serca.

Ścieżka impulsowa

System ten zapewnia automatyzację serca - wzbudzanie impulsów, które rodzą się w kardiomiocytach bez zewnętrznego bodźca. W zdrowym sercu głównym źródłem impulsów jest węzeł zatokowo-zatokowy. Jest liderem i blokuje impulsy od wszystkich innych rozruszników serca. Ale jeśli jakaś choroba prowadzi do zespołu chorej zatoki, wówczas inne części serca przyjmują swoją funkcję. Tak więc węzeł przedsionkowo-komorowy (automatyczne centrum drugiego rzędu) i wiązka His (AC trzeciego rzędu) są w stanie aktywować się, gdy węzeł zatokowy jest słaby. Zdarzają się przypadki, gdy węzły wtórne wzmacniają swój automatyzm i podczas normalnej pracy węzła zatokowego.

Węzeł zatokowy znajduje się w górnej tylnej ścianie prawego przedsionka w bezpośrednim sąsiedztwie ujścia górnej żyły głównej. Ten węzeł inicjuje impulsy z częstotliwością około 80-100 razy na minutę.

Węzeł przedsionkowo-komorowy (AB) znajduje się w dolnej części prawego przedsionka w przegrodzie przedsionkowo-komorowej. Ta przegroda zapobiega rozprzestrzenianiu się impulsu bezpośrednio do komór, omijając węzeł AV. Jeśli węzeł zatokowy zostanie osłabiony, wówczas przedsionkowo-komorowa przejmie jego funkcję i zacznie przekazywać impulsy do mięśnia sercowego z częstotliwością 40-60 skurczów na minutę.

Następnie węzeł przedsionkowo-komorowy przechodzi do wiązki His (wiązka przedsionkowo-komorowa jest podzielona na dwie nogi). Prawa noga pędzi do prawej komory. Lewa noga jest podzielona na dwie kolejne połowy.

Sytuacja z lewą nogą wiązki Jego nie jest w pełni zrozumiała. Uważa się, że włókna lewej nogi przedniej gałęzi biegną do przedniej i bocznych ścian lewej komory, a tylna gałąź dostarcza włókna do tylnej ściany lewej komory i dolnych części ściany bocznej.

W przypadku osłabienia węzła zatokowego i bloku przedsionkowo-komorowego wiązka His może wytwarzać impulsy z prędkością 30-40 na minutę.

Układ przewodzący pogłębia się i dalej rozgałęzia na mniejsze gałęzie, ostatecznie przekształcając się we włókna Purkinjego, które wnikają do całego mięśnia sercowego i służą jako mechanizm przenoszący skurcze mięśni komór. Włókna Purkinje są w stanie inicjować impulsy z częstotliwością 15-20 na minutę.

Wyjątkowo wytrenowani sportowcy mogą mieć normalne tętno spoczynkowe do najniższej zarejestrowanej liczby - tylko 28 uderzeń serca na minutę! Jednak dla przeciętnego człowieka, nawet jeśli prowadzi bardzo aktywny tryb życia, częstość tętna poniżej 50 uderzeń na minutę może być oznaką bradykardii. Jeśli masz tak niskie tętno, powinieneś zostać zbadany przez kardiologa.

Bicie serca

Tętno u noworodka może wynosić około 120 uderzeń na minutę. Z wiekiem puls przeciętnej osoby stabilizuje się między 60 a 100 uderzeniami na minutę. Dobrze wyszkoleni sportowcy (mówimy o osobach z dobrze wyszkolonym układem sercowo-naczyniowym i oddechowym) mają puls od 40 do 100 uderzeń na minutę.

Układ nerwowy kontroluje rytm serca - współczulny zwiększa skurcze, a przywspółczulny słabnie.

Aktywność serca w pewnym stopniu zależy od zawartości jonów wapnia i potasu we krwi. Inne biologicznie aktywne substancje również przyczyniają się do regulacji rytmu serca. Nasze serce może zacząć bić częściej pod wpływem endorfin i hormonów wydzielanych przez słuchanie ulubionej muzyki lub pocałunek.

Ponadto układ hormonalny może mieć znaczący wpływ na częstość akcji serca - oraz na częstotliwość skurczów i ich siłę. Na przykład wydzielanie nadnerczy znanej adrenaliny powoduje wzrost częstości akcji serca. Przeciwnie działającym hormonem jest acetylocholina.

Dźwięki serca

Jedną z najprostszych metod diagnozowania chorób serca jest słuchanie klatki piersiowej za pomocą stetofonendoskopu (osłuchiwanie).

W zdrowym sercu podczas standardowego osłuchiwania słychać tylko dwa dźwięki serca - nazywa się je S1 i S2:

• S1 - dźwięk jest słyszalny, gdy zastawki przedsionkowo-komorowe (mitralne i trójdzielne) są zamknięte podczas skurczu komorowego (skurcz).
• S2 - dźwięk emitowany podczas zamykania zastawek księżycowych (aortalnych i płucnych) podczas rozkurczu (relaksacji) komór.

Każdy dźwięk składa się z dwóch elementów, ale dla ludzkiego ucha łączą się w jeden ze względu na bardzo krótki odstęp czasu między nimi. Jeśli w zwykłych warunkach osłuchiwania usłyszysz dodatkowe dźwięki, może to wskazywać na jakąś chorobę układu sercowo-naczyniowego.

Czasami w sercu słychać dodatkowe nienormalne dźwięki, zwane szmery serca. Z reguły obecność hałasu wskazuje na jakąkolwiek patologię serca. Na przykład hałas może powodować powrót krwi w przeciwnym kierunku (niedomykalność) z powodu wadliwego działania lub uszkodzenia zastawki. Jednak hałas nie zawsze jest objawem choroby. Aby wyjaśnić przyczyny pojawienia się dodatkowych dźwięków w sercu, warto wykonać echokardiografię (USG serca).

Choroba serca

Nic dziwnego, że liczba chorób sercowo-naczyniowych rośnie na całym świecie. Serce jest złożonym narządem, który faktycznie odpoczywa (jeśli można go nazwać spoczynkowym) tylko w przerwach między skurczami serca. Każdy złożony i stale działający mechanizm sam w sobie wymaga najbardziej ostrożnego podejścia i ciągłej prewencji.

Wyobraź sobie, jak potworne obciążenie spada na serce, biorąc pod uwagę nasz styl życia i obfite jedzenie niskiej jakości. Co ciekawe, śmiertelność z powodu chorób układu krążenia jest dość wysoka w krajach o wysokim dochodzie..

Ogromne ilości żywności konsumowanej przez ludność zamożnych krajów i niekończące się pogoń za pieniędzmi, a także związane z tym stresy niszczą nasze serce. Inną przyczyną rozprzestrzeniania się chorób układu krążenia jest brak aktywności fizycznej - katastrofalnie niska aktywność fizyczna, która niszczy całe ciało. Lub, przeciwnie, niepiśmienne hobby do ciężkich ćwiczeń fizycznych, często odbywających się na tle chorób serca, których obecności ludzie nawet nie podejrzewają i nie umierają bezpośrednio podczas zajęć „zdrowia”.

Styl życia i zdrowie serca

Głównymi czynnikami zwiększającymi ryzyko rozwoju chorób sercowo-naczyniowych są:

• Otyłość.
• Wysokie ciśnienie krwi.
• Wysoki poziom cholesterolu we krwi.
• Bezczynność fizyczna lub nadmierne ćwiczenia.
• Obfite, niskiej jakości odżywianie.
• Depresyjny stan emocjonalny i stres.

Spraw, aby czytanie tego wspaniałego artykułu było punktem zwrotnym w twoim życiu - porzuć złe nawyki i zmień styl życia.

Struktura ludzkiego serca i jego funkcje

Serce ma złożoną strukturę i wykonuje nie mniej złożoną i ważną pracę. Rytmicznie kurczy się, zapewnia przepływ krwi przez naczynia.

Serce znajduje się za mostkiem, w środkowej części jamy klatki piersiowej i jest prawie całkowicie otoczone płucami. Może się nieznacznie przesunąć na bok, ponieważ swobodnie wisi na naczyniach krwionośnych. Serce znajduje się asymetrycznie. Jego długa oś jest nachylona i tworzy kąt 40 ° z osią ciała. Jest on skierowany od góry do dołu, od prawej do lewej, a serce obraca się, tak aby jego prawa strona była pochylona bardziej do przodu, a lewy do tyłu. Dwie trzecie serca znajduje się po lewej stronie linii środkowej, a jedna trzecia (żyła główna i prawy przedsionek) są po prawej stronie. Jego podstawa jest zwrócona do kręgosłupa, a wierzchołek jest zwrócony w lewe żebra, a ściślej w piątą przestrzeń międzyżebrową.

Anatomia serca

Mięsień sercowy to narząd, który jest jamą o nieregularnym kształcie w postaci lekko spłaszczonego stożka. Pobiera krew z układu żył i wpycha ją do tętnic. Serce składa się z czterech komór: dwóch przedsionków (prawa i lewa) i dwóch komór (prawa i lewa), które są oddzielone przegrodami. Ściany komór są grubsze, ściany przedsionków są stosunkowo cienkie.

Żyły płucne wchodzą do lewego przedsionka, a puste żyły do ​​prawego. Wstępująca aorta wyłania się z lewej komory, tętnica płucna z prawej komory.

Lewa komora wraz z lewym przedsionkiem tworzą lewą część, w której znajduje się krew tętnicza, dlatego nazywana jest sercem tętniczym. Prawa komora z prawym przedsionkiem to prawy odcinek (serce żylne). Prawa i lewa część są oddzielone solidną przegrodą.

Przedsionki są połączone z komorami poprzez otwory z zaworami. W lewej części zastawka jest dwudzielna, a nazywa się ją mitralną, w prawej - trójdzielną lub trójdzielną. Zawory zawsze otwierają się w kierunku komór, więc krew może płynąć tylko w jednym kierunku i nie może wrócić do przedsionków. Zapewniają to nitki ścięgien przymocowane na jednym końcu do mięśni brodawkowych znajdujących się na ścianach komór, a na drugim końcu do guzków zastawki. Mięśnie brodawkowe kurczą się razem ze ścianami komór, ponieważ są one przerostami na ich ścianach, w wyniku czego ciągnięte są włókna ścięgien, które zapobiegają powrotnemu przepływowi krwi. Dzięki nitkom ścięgien zastawki nie otwierają się w kierunku przedsionków, gdy kurczą się komory.

W miejscach, w których tętnica płucna opuszcza prawą komorę i aortę z lewej strony, zlokalizowane są zastawki trójdzielne przypominające kieszenie. Zawory umożliwiają przepływ krwi z komór do tętnicy płucnej i aorty, a następnie wypełniają się krwią i zamykają, zapobiegając w ten sposób powrotowi krwi..

Skurcz ścian komór serca nazywa się skurczem; ich rozluźnienie nazywa się rozkurczem..

Zewnętrzna struktura serca

Anatomiczna struktura i funkcje serca są dość złożone. Składa się z kamer, z których każda ma swoją własną charakterystykę. Zewnętrzna struktura serca jest następująca:

• wierzchołek (góra);
• podstawa;
• przednia powierzchnia lub mostek;
• dolna powierzchnia lub przepona;
• prawa krawędź;
• Lewa krawędź.

Wierzchołek to zwężona zaokrąglona część serca, całkowicie utworzona przez lewą komorę. Jest skierowany do przodu w dół i po lewej stronie, przylega do piątej przestrzeni międzyżebrowej po lewej stronie linii środkowej o 9 cm.

Podstawą serca jest górna, rozszerzona część serca. Jest odwrócony, prawy, tylny i ma wygląd czworoboku. Tworzą ją przedsionki i aorta z pniem płucnym znajdującym się z przodu. W prawym górnym rogu czworoboku wejście żyły znajduje się w górnej żyle głównej, w dolnym rogu dolna żyła główna, dwie prawe żyły płucne wchodzą do prawej, dwie lewe żyły płucne po lewej stronie podstawy.

Rowek wieńcowy przechodzi między komorami i przedsionkami. Powyżej są przedsionki, poniżej komór. Przed bruzdą wieńcową aorty i pień płucny wychodzą z komór. Ma również zatokę wieńcową, w której żylna krew płynie z żył serca..

Powierzchnia mostka-żebra serca jest bardziej wypukła. Znajduje się za mostkiem i chrząstką żeber III-VI i jest skierowany do przodu, w górę, w lewo. Przez nią przechodzi poprzeczny bruzda wieńcowa, która oddziela komory od przedsionków, a tym samym dzieli serce na górną część utworzoną przez przedsionki i dolną, składającą się z komór. Kolejny rowek powierzchni mostkowo-mostowej - przedni podłużny - biegnie wzdłuż granicy między prawą i lewą komorą, podczas gdy prawa tworzy największą część przedniej powierzchni, lewa - mniejsza.

Powierzchnia przepony jest bardziej płaska i przylega do środka ścięgna przepony. Wzdłuż tej powierzchni przebiega podłużny tylny rowek, oddzielający powierzchnię lewej komory od powierzchni prawej. W tym przypadku lewy stanowi dużą część powierzchni, a prawy - mniejszy.

Przednie i tylne rowki wzdłużne łączą się z dolnymi końcami i tworzą wycięcie w sercu po prawej stronie wierzchołka serca.

Istnieją również boczne powierzchnie zlokalizowane po prawej i lewej stronie i skierowane w stronę płuc, w związku z którymi nazywano je płucnymi.

Prawa i lewa krawędź serca nie są takie same. Prawa krawędź jest bardziej spiczasta, lewa jest bardziej tępa i zaokrąglona ze względu na grubszą ścianę lewej komory.

Granice między czterema komorami serca nie zawsze są wyraźne. Punktami orientacyjnymi są bruzdy, w których znajdują się naczynia krwionośne serca, pokryte tkanką tłuszczową i zewnętrzną warstwą serca - nasierdzie. Kierunek tych bruzd zależy od położenia serca (ukośnie, pionowo, poprzecznie), co zależy od rodzaju budowy ciała i wysokości przepony. U mezomorfów (normosteników), których proporcje są zbliżone do uśrednionych, jest ukośny, u dolichomorfów (asteników) o cienkiej sylwetce, pionowo, u brachymorfów (hipersteników) z szerokimi krótkimi formami, poprzecznie.

Serce wydaje się zawieszone na podstawie na dużych naczyniach, podczas gdy podstawa pozostaje nieruchoma, a wierzchołek jest w stanie swobodnym i może się poruszać.

Struktura tkanki serca

Ściana serca składa się z trzech warstw:

1. Endokardium - wewnętrzna warstwa tkanki nabłonkowej wyściełająca jamę komór serca od wewnątrz, dokładnie powtarzając ich ulgę.
2. Mięsień sercowy to gruba warstwa utworzona przez tkankę mięśniową (prążkowana). Mięśni serca, z których się składa, są połączone przez wiele zworek łączących je z kompleksami mięśniowymi. Ta warstwa mięśniowa zapewnia rytmiczny skurcz komór serca. Najmniejsza grubość mięśnia sercowego w przedsionkach, największa - w lewej komorze (około 3 razy grubsza niż prawa), ponieważ potrzebuje więcej siły, aby wepchnąć krew w duży krąg krążenia krwi, w którym opór przepływu jest kilkakrotnie większy niż w małym. Mięsień przedsionkowy składa się z dwóch warstw, z mięśnia sercowego - z trzech. Mięsień przedsionkowy i komorowy są oddzielone włóknistymi pierścieniami. System przewodzenia, który zapewnia rytmiczne skurcze mięśnia sercowego, jedno dla komór i przedsionków.
3. Nasierdzie to zewnętrzna warstwa, która jest płatem trzewnym worka serca (osierdzie), który jest błoną surowiczą. Obejmuje nie tylko serce, ale także początkowe odcinki pnia płucnego i aorty, a także końcowe odcinki płuc i żyły głównej.

Anatomia przedsionków i komór

Jama serca jest podzielona przegrodą na dwie części - prawą i lewą, które nie są ze sobą połączone. Każda z tych części składa się z dwóch komór - komory i atrium. Przegroda między przedsionkami nazywa się przedsionkiem, między komorami - międzykomorowym. Tak więc serce składa się z czterech komór - dwóch przedsionków i dwóch komór.

Prawy przedsionek

W kształcie wygląda jak nieregularny sześcian, z przodu znajduje się dodatkowa wnęka zwana prawym uchem. Atrium ma objętość od 100 do 180 metrów sześciennych. patrz. Ma pięć ścian o grubości od 2 do 3 mm: przedni, tylny, górny, boczny, przyśrodkowy.

Wyższa żyła główna (z góry z tyłu) i gorsza żyła główna (z dołu) wpada do prawego przedsionka. W prawym dolnym rogu znajduje się zatokę wieńcową, w której przepływa krew wszystkich żył serca. Pomiędzy otworami górnej i dolnej żyły głównej znajduje się guzek interwencyjny. W miejscu, w którym dolna żyła główna przepływa do prawego przedsionka, znajduje się fałd wewnętrznej warstwy serca - zastawka tej żyły. Zatokę żyły głównej nazywa się rozszerzoną tylną częścią prawego przedsionka, gdzie płyną obie żyły.

Komora prawego przedsionka ma gładką powierzchnię wewnętrzną i tylko w prawym uchu, przylegająca do niej przednia ściana jest nierówna.

W prawym przedsionku otwiera się wiele punktowych otworów małych żył serca.

Prawa komora

Składa się z jamy i stożka tętniczego, który jest lejkiem skierowanym do góry. Prawa komora ma kształt trójkątnej piramidy, której podstawa jest skierowana do góry, a wierzchołek jest opuszczony. Prawa komora ma trzy ściany: przednią, tylną, przyśrodkową.

Przód jest wypukły, tył bardziej płaski. Przyśrodkowa to przegroda międzykomorowa, składająca się z dwóch części. Większość z nich - mięsień - znajduje się poniżej, a mniejsza - płetwiasta - powyżej. Piramida skierowana jest w stronę atrium i ma w niej dwie dziury: tylną i przednią. Pierwszy znajduje się między jamą prawego przedsionka a komorą. Drugi trafia do pnia płucnego.

Opuścił Atrium

Ma wygląd nieregularnego sześcianu, znajduje się za przełykiem i przylegającą częścią aorty i przylega do niego. Jego objętość wynosi 100-130 metrów sześciennych. cm, grubość ścianki - od 2 do 3 mm. Podobnie jak prawe przedsionek, ma pięć ścian: przednią, tylną, górną, dosłowną, przyśrodkową. Lewe przedsionek przechodzi dalej do dodatkowej jamy, zwanej lewym uchem, skierowanej w stronę pnia płucnego. Cztery żyły płucne (tylna i górna) wpływają do przedsionka, w którego otworach nie ma zastawek. Ściana przyśrodkowa to przegroda międzyprzedsionkowa. Wewnętrzna powierzchnia przedsionka jest gładka, mięśnie czubate znajdują się tylko w lewym uchu, które jest dłuższe i węższe niż prawe, i jest wyraźnie oddzielone od komory przez przechwycenie. Lewa komora komunikuje się przez otwór przedsionkowo-komorowy.

Lewa komora

W kształcie przypomina stożek, którego podstawa jest skierowana do góry. Ściany tej komory serca (przednia, tylna, przyśrodkowa) mają największą grubość - od 10 do 15 mm. Nie ma wyraźnej granicy między przodem a tyłem. U podstawy stożka znajduje się otwór aorty i lewa przedsionkowo-komorowa.

Okrągły otwór aorty znajduje się z przodu. Jego zawór składa się z trzech przepustnic.

Rozmiar serca

Wielkość i waga serca są różne u różnych osób. Średnie wartości są następujące:

• długość wynosi od 12 do 13 cm;
• największa szerokość - od 9 do 10,5 cm;
• rozmiar przednio-tylny - od 6 do 7 cm;
• waga u mężczyzn - około 300 g;
• waga kobiet - około 220 g.

Funkcje sercowo-naczyniowe i kardiologiczne

Serce i naczynia krwionośne tworzą układ sercowo-naczyniowy, którego główną funkcją jest układ transportowy. Polega na dostarczaniu tkanek i narządów odżywiania i tlenu oraz powrotnym transporcie produktów przemiany materii.

Działanie mięśnia sercowego można opisać następująco: jego prawa strona (serce żylne) otrzymuje wyczerpaną krew nasyconą dwutlenkiem węgla z żył i podaje ją do płuc w celu nasycenia tlenem. Z płuc wzbogacony O₂₎ krew jest wysyłana na lewą stronę serca (tętniczą), a stamtąd jest siłą wpychana do krwioobiegu.

Serce wytwarza dwa koła krążenia krwi - duży i mały.

Ten duży dostarcza krew do wszystkich narządów i tkanek, w tym do płuc. Zaczyna się w lewej komorze, kończy w prawym przedsionku..

Krążenie płucne krąży w pęcherzykach płucnych. Zaczyna się w prawej komorze, kończy w lewym przedsionku..

Przepływ krwi jest regulowany przez zawory: nie pozwalają mu przepływać w przeciwnym kierunku.

Serce ma takie właściwości jak pobudliwość, zdolność przewodzenia, kurczliwość i automatyzacja (wzbudzenie bez zewnętrznych bodźców pod wpływem impulsów wewnętrznych).

Dzięki systemowi przewodzącemu następuje sekwencyjne skurczenie komór i przedsionków, jednoczesne włączenie komórek mięśnia sercowego w proces skurczu.

Rytmiczne skurcze serca zapewniają częściowy dopływ krwi do układu krążenia, ale jego ruch w naczyniach zachodzi bez przerw, co wynika z elastyczności ścian i oporu przepływu krwi w małych naczyniach.

Układ krążenia ma złożoną strukturę i składa się z sieci naczyń do różnych celów: transportu, przetaczania, wymiany, dystrybucji, pojemnościowego. Są żyły, tętnice, żyły, tętniczki, naczynia włosowate. Wraz z limfatycznymi utrzymują stałość środowiska wewnętrznego w ciele (ciśnienie, temperatura ciała itp.).

W tętnicach krew płynie z serca do tkanek. Kiedy oddalają się od centrum, stają się cieńsze, tworząc tętniczki i naczynia włosowate. Łóżko tętnicze układu krążenia transportuje niezbędne substancje do narządów i utrzymuje stałe ciśnienie w naczyniach.

Łóżko żylne jest bardziej rozległe niż tętnicze. Przez żyły krew przepływa z tkanek do serca. Żyły powstają z naczyń włosowatych, które po połączeniu najpierw stają się żyłkami, a następnie żyłami. W sercu tworzą duże pnie. Pod powierzchnią znajdują się żyły powierzchowne i głębokie żyły znajdujące się w tkankach w pobliżu tętnic. Główną funkcją żylnej części układu krążenia jest odpływ krwi nasyconej produktami przemiany materii i dwutlenkiem węgla.

Aby ocenić możliwości funkcjonalne układu sercowo-naczyniowego i dopuszczalność obciążeń, przeprowadza się specjalne testy, które umożliwiają ocenę wydajności organizmu i jego zdolności kompensacyjnych. Testy funkcjonalne układu sercowo-naczyniowego są uwzględnione w badaniu fizykalnym i fizycznym w celu określenia stopnia sprawności i ogólnego przygotowania fizycznego. Oceny dokonują takie wskaźniki serca i naczyń krwionośnych, jak ciśnienie krwi, ciśnienie tętna, prędkość przepływu krwi, minuty i objętości udaru krwi. Takie testy obejmują testy Letunova, testy krokowe, Martine, test Kotowa-Demina..

Interesujące fakty

Serce zaczyna się kurczyć od czwartego tygodnia po poczęciu i nie zatrzymuje się do końca życia. Wykonuje gigantyczną robotę: pompuje około trzech milionów litrów krwi rocznie i wykonuje około 35 milionów uderzeń serca. W spoczynku serce zużywa tylko 15% zasobów, a obciążenie do 35%. W ciągu przeciętnego okresu życia pompuje około 6 milionów litrów krwi. Kolejny interesujący fakt: serce dostarcza krew do 75 trylionów komórek ludzkiego ciała, z wyjątkiem rogówki.

Ile naczyń w sercu człowieka?

Jednym z najważniejszych narządów ludzkiego ciała jest serce. Złożona struktura anatomiczna i obciążenie funkcjonalne pozwalają mięśniowi na zaopatrzenie wszystkich organów i układów w ciele w odżywianie i tlen. Narząd składa się z czterech komór, wśród których znajdują się lewa i prawa przedsionek, lewa i prawa komora. Naczynia wieńcowe reagują na dostarczanie do mięśnia sercowego krwi bogatej w tlen. Druga nazwa jest również popularna w medycynie - naczynia wieńcowe.

Właściwe serce

Serce to tkanka mięśniowa, która jest otoczona na zewnątrz i wewnątrz cienką warstwą wsierdzia i mięśnia sercowego. Ciało jest odpowiedzialne za przepływ krwi we właściwym kierunku przez naczynia, żyły i tętnice. Krew, która daje tlen strukturom komórkowym, wchodzi do prawego przedsionka. Następnie przechodzi do prawej komory. Ze względu na cechy strukturalne narządu płyn płynie tylko w jednym kierunku, zapobiegając jego prądowi wstecznemu. Z kolei prawa komora podczas skurczu wyrzuca krew ubogą w tlen do tętnic płucnych, przez którą przechodzi bezpośrednio do płuc, gdzie ponownie zostaje wzbogacona w tlen. Po dotlenieniu krew wchodzi do lewego przedsionka, a następnie za pomocą skurczu przesuwa się do lewej komory. PL oddziela się od LV za pomocą zaworu. Działanie zaworu jest ściśle debugowane. Cechy strukturalne nie pozwalają na wrzucanie krwi z powrotem do lewego przedsionka, ponieważ zastawka otwiera się tylko w kierunku komory z ciśnieniem krwi. Po napełnieniu lewej komory płynem krążącym cała objętość płynu kurczy się i wydala do aorty. Aorta jest głównym naczyniem, przez które przepływ krwi dociera do wszystkich narządów i układów. Pompowanie krwi odbywa się poprzez skurcze i rozluźnienie tkanki mięśniowej. W medycynie jest definiowany jako skurcz (redukcja) i rozkurcz (relaksacja).

Wieńcowy

Koronary to cała grupa naczyń ludzkiego serca. To koronary zapewniają dopływ krwi do włókien mięśniowych - mięśnia sercowego. Z ich pomocą wszystkie części serca są wzbogacone w odżywianie i tlen. Po wyczerpaniu krwi obserwuje się odpływ płynu żylnego z narządu za pomocą naczyń opuszczających ludzkie serce. Obejmują one:

Wszystkie powyższe żyły są wplecione w jedno naczynie zwane zatoką wieńcową. Z ich pomocą uwalniane są dwie trzecie całkowitej objętości cieczy. Pozostała część jest wydalana przez żyły przednie i Tbesa. Podczas skurczu komór otwarcie tętnicy wieńcowej zamyka się żaluzją. Gdy tylko ujawnią się pędy tętnic, przywraca się krążenie krwi.

Tętnice wieńcowe są naczyniami ludzkiego serca, które są jedynym źródłem pożywienia dla mięśnia sercowego. Dlatego bardzo ważne jest monitorowanie stanu naczyń wieńcowych, zwłaszcza jeśli podejrzewano już problemy z narządem. Zaleca się regularne odwiedzanie kardiologa i poddawanie się badaniom. Główną funkcją koronarów jest dostarczanie do mięśnia sercowego składników odżywczych i tlenu..

Struktura wieńcowa

Naczynia wieńcowe ludzkiego serca mają złożony układ ramowy: kilka dużych i wiele małych gałęzi. Wśród nich wyróżnia się gałąź tętnicza. Jego początek znajduje się w obszarze żarówki aorty. Znajduje się tuż za zastawką aorty. Ponadto jest zaokrąglenie powierzchni serca, aby zaopatrzyć kilka jego oddziałów w krew tętniczą. Naczynia te składają się z trzech warstw:

1. Śródbłonek;
2. Włókno mięśniowe;
3. Przygody.

Dzięki wielowarstwowości zapewniona jest niezbędna elastyczność naczyń, a także ich wytrzymałość. Ta struktura pozwala normalnie pracować nawet w warunkach wysokiego ciśnienia, na przykład podczas uprawiania sportu lub aktywności fizycznej. Podczas wysokiej aktywności dochodzi do zwiększenia przepływu krwi do 5 razy. Wszystkie naczynia serca są dużą siecią. Na podstawie ich lokalizacji podano nazwy tętnic wieńcowych. Wśród nich są:

• osierdziowe są główne;
• pozostałe oddziały podrzędne;
• prawa tętnica wieńcowa (główną funkcją jest zaopatrzenie prawej komory, dodatkowo zapewnia częściowe odżywianie lewej komory i przegrody międzykomorowej);
• lewa tętnica wieńcowa (dostarcza krew do wszystkich części narządu, jest rozgałęzioną tętnicą);
• gałąź otaczająca (dostarcza krew do lewej przegrody komory, często ulega wyczerpaniu z powodu różnych urazów);
• przednie opadające (pochodzi z lewej tętnicy, zaprojektowane do zasilania przegród między komorami);
• podwsierdziowy (ma specjalne położenie, przechodzi do mięśnia sercowego).

Oprócz ostatnich tętnic wszystkie pozostałe gałęzie znajdują się na powierzchni serca. Ich praca jest wyraźnie debugowana. Dlatego z naruszeniem rytmu mięśnia sercowego lub innych procesów patologicznych obserwuje się złe odżywianie narządów i rozwój chorób. Zaleca się coroczne badanie w celu uniknięcia problemów..

O anatomii serca i układu naczyniowego osoby w prostych słowach

Ciało ludzkie stale zużywa energię pochodzącą z substancji odżywczych i tlenu. Utrzymanie wszystkich jego funkcji jest możliwe tylko dzięki ciągłemu dostarczaniu tych składników, a także szybkiemu usuwaniu toksycznych związków.

Układ sercowo-naczyniowy, niezbędna struktura organizmu, która zapewnia jego wzrost i rozwój, podejmuje się tych zadań. Rozważ urządzenie serca i naczyń krwionośnych osoby w prostym języku.

Układ sercowo-naczyniowy: krótko o strukturze

Jest to kompleks zamkniętych rurek, który zapewnia odżywianie narządów i usuwanie z nich produktów przemiany materii. Jego elementy składowe:

• Krew;
• Serce;
• Związek makrokrążenia - tętnice i żyły;
• Łącznik mikrokrążenia - kapilary.

Anatomia ludzkiego serca

Jest to czterokomorowy narząd do pompowania, anatomicznie podzielony na górną i dolną część, zawierający odpowiednio komory przedsionkową i komorową. Zgodnie z funkcjami w sercu rozróżnia się dwie połówki:

• Po lewej - udział w dopływie krwi do tkanek;
• Prawo - uczestnictwo w wymianie gazu.

Serce jest trójwarstwowym narządem. Następujące warstwy są rozróżniane od wewnątrz:

1. Zawory wsierdzia, formujące;
2. Mięsień sercowy, skurcze;
3. Osierdziowy, integralny.

Serce zamknięte jest w ochronnej torbie tkanki łącznej - osierdzie. Narząd rozróżnia między długością około 14–16 cm i średnicą 12–15 cm. Średnia waga wynosi około 250–380 g.

Anatomia ludzkiego serca na rysunkach jest przedstawiona w tym filmie:

Jak są tętnice i żyły?

Tętnice - potężne naczynia o wyraźnej ścianie mięśniowej, zapewniające odśrodkowy ruch krwi (z serca). Tętnice nigdy nie opadają. Nazwa pochodzi od starożytnego greckiego „powietrza” - „powietrza”, kiedy starożytni lekarze błędnie uważali je za tuby zawierające powietrze.

Największa tętnica ciała nazywa się aortą.

Pobierając krew, która porusza się z prędkością 100 cm na sekundę, z lewej komory serca, tętnice odczuwają silny nacisk, podtrzymując je w podwyższonym tonie.

Ciśnienie to nazwano „krwią” lub „tętnicą” i odzwierciedla zarówno siłę serca, jak i stan ścian naczyń krwionośnych. Zwykle wartość jego górnej wartości wynosi od 90 do 140, a niższa - od 60 do 90 mmHg.

Żyły niosą naczynia, przez które krew przepływa do serca, tj. dośrodkowy. Żyły mają wiele podstawowych różnic w stosunku do tętnic:

• Ich ściany są cieńsze, a lokalizacja jest bardziej powierzchowna;
• Żyły mogą się zapaść (co jest czynnikiem szybszego zatrzymywania krwawienia żylnego w stosunku do tętnic);
• Żyły mają specjalne zawory, które zapobiegają powrotnemu przepływowi zastawek krwi.

Naczynia żylne są zawarte w ciele w większych ilościach niż naczynia tętnicze. Jedna duża tętnica (o anatomicznym nazwie) ma 2 żyły o tej samej nazwie. Ponadto tętnice są zawsze zlokalizowane głębiej niż żyły i nie tworzą splotów.

Schemat tętnic i żył w ludzkim sercu przedstawiono na tym filmie:

Funkcje mikrokrążenia

Jest to kompleks mikroskopijnych naczyń, który służy jako „pomost” między tętnicami a żyłami na poziomie tkanek. Składa się z formacji, w tym tylko z kilkudziesięciu komórek - naczyń włosowatych.

Wewnątrz naczyń włosowatych zachodzi metabolizm. Tutaj narządy pobierają z krwi białka, tłuszcze, węglowodany i tlen w zamian za niepotrzebne toksyczne związki i dwutlenek węgla: w ten sposób krew tętnicza staje się żylna.

Powierzchnia całej powierzchni kapilary wynosi 1 km kw.

Jaki inny narząd bierze udział w krążeniu krwi??

Pośrednio wątroba bierze udział w tym procesie - największym ludzkim gruczole. Wątroba filtruje krew żylną uzyskaną z układu pokarmowego i śledziony. Naczynie, które przenosi do niego krew z całej jamy brzusznej, nazywa się żyłą wrotną..

Śródbłonek w naczyniach

Śródbłonek jest wewnętrzną wyściółką wszystkich naczyń ciała. Obecnie śródbłonek jest uznawany za najważniejszy narząd hormonalny, który bierze udział w syntezie hormonów, stanach zapalnych i zakrzepicy..

Zdrowy śródbłonek to delikatna jednowierszowa warstwa komórek. Uszkodzenie i wrażliwość tej warstwy są podstawą tak powszechnej choroby, jak miażdżyca.

Co to jest krew?

Krew jest płynnym ośrodkiem utworzonym przez płynną część (osocze) i komórki. Stosunek osocza do komórek wynosi około 55:45. Osocze jest rozwiązaniem, które obejmuje wodę, białka, cukry i tłuszcze, które dostają się do organizmu poprzez pokarm..

Najważniejszymi komórkami zaangażowanymi w odżywianie organizmu są czerwone krwinki.

Istnieją trzy funkcjonalne podgatunki krwi:

1. Przynoszący;
2. Dmuchanie;
3. Mieszane (kapilarne).

Jak czerwone krwinki dostają się do naczyń krwionośnych?

Czerwone krwinki są syntetyzowane przez specjalny narząd umieszczony wewnątrz kości - szpik kostny. Szpik kostny przyczynia się również do tworzenia płytek krwi i białych krwinek. Z wiekiem narząd ten stopniowo zastępuje się tkanką tłuszczową..

Normalna ilość krwi wynosi około 5% masy ciała - do 6 litrów u mężczyzn i do 4 litrów - u kobiet.

Co to jest hemoglobina??

Hemoglobina jest białkiem transportowym zawierającym żelazo. Żelazo wiąże się z cząsteczkami tlenu i w tej formie dostarcza je do narządów wewnętrznych.

Zwykle ilość hemoglobiny wynosi 135-150 g / l u mężczyzn, 120-135 g / l u kobiet. Krew jest również wypełniona gazem obojętnym - azotem.

Funkcje serca i naczyń krwionośnych

Wyróżnia się następujące główne funkcje:

• Pompownia;
• Pożywny;
• Transport;
• Wymieniać się;
• Wewnątrzwydzielniczy;
• Oddechowy.

Tak więc serce i naczynia krwionośne wykonują zadanie pełnego podtrzymywania życia przez ciało.

Jak narządy zależą od dostarczania tlenu?

Wszystkie narządy ciała są wyjątkowo wrażliwe na niedobór tlenu. Jeśli tlen przestaje być dostarczany do tkanki, wystarczy pięć minut, aby ją zabić..

Zespół, w którym część narządu umiera z powodu niedoboru tlenu, nazywa się „atakiem serca” - zawał mięśnia sercowego, zawał płucny, nerka itp. Specyficzna nazwa to zawał mózgu - udar mózgu.

Kręgi Krążeniowe

Są to zamknięte ścieżki naczyniowego przepływu krwi. Istnieją dwa kręgi krążenia krwi, które zaczynają funkcjonować wkrótce po urodzeniu:

• Duży okrąg łączy serce ze wszystkimi narządami, zapewniając metabolizm;
• Mały okrąg obejmuje tylko płuca i jest głównym ogniwem w niezbędnym procesie - wymianie gazu.

Krążenie krwi zaczyna się od skurczu mięśnia sercowego, a wymiana gazowa - z inspiracją.

Wielkie koło

Skurcz lewej komory komorowej przyczynia się do uwalniania krwi do aorty. Gałęzie aorty przenoszą ją przez wszystkie tkanki, rozgałęziając się do naczyń włosowatych.

Tutaj krew dostarcza narządom cząsteczek odżywczych tlenu, białka, tłuszczu i węglowodanów. Wzbogacony w nich dwutlenkiem węgla staje się żylny i dostaje się do żył.

Gdy zbliżają się do serca, żyły łączą się w większe naczynia, dopóki nie utworzą dwóch ostatnich pni żylnych - „pustych żył”. Spośród nich krew wchodzi do prawej komory przedsionkowej i schodzi do komory o tej samej nazwie..

Małe kółko

Z prawej komory komorowej krew przemieszcza się do pnia płucnego, który jest podzielony na dwie gałęzie: prawą (idzie do prawego płuca) i lewą (idzie do lewego płuca). Wydychając dwutlenek węgla jest usuwany z płuc..

Jest oddech. Krew jest ponownie wzbogacona w tlen i przemieszcza się do lewej połowy serca. Lewa komora kurczy się - i cały cykl powtarza się ponownie.

Schemat dużych i małych kręgów krążenia krwi w sercu jest rozważany w klipie wideo:

Normalne wartości

• Czas przepływu krwi (jeden cykl krążenia krwi) zwykle trwa 25-30 sekund;
• Pełny cykl serca następuje w 0,8 sekundy, z czego 0,45 sekundy ulega skróceniu, a 0,35 sekundy to relaksacja;
• Normalne tętno wynosi 60-80 uderzeń na minutę;
• Średnia liczba ruchów oddechowych wynosi zwykle 12-16 na minutę. W tym przypadku większość ludzi wydycha dwa razy krócej niż wdech;
• W jednym oddechu płuca pochłaniają około 500 ml powietrza (100 ml tlenu).

Udział układu nerwowego w sercu

W mózgu znajdują się dwie formacje regulacyjne - ośrodki naczyniowe i oddechowe zlokalizowane na poziomie karku. W przypadku niedotlenienia ilość dwutlenku węgla w organizmie gwałtownie wzrasta, co prowadzi do ich podrażnienia..

Sygnały z centrów mózgu są dostarczane do płuc i pojawia się duszność (szybkie oddychanie). W odpowiedzi na duszność poprawia się funkcja serca. Gdy ilość dwutlenku węgla wyrówna się, sygnały z ośrodków oddechowych i naczyniowych zanikają.

Funkcje dopływu krwi do zarodka

Krew płodowa jest dostarczana do niego przez pępowinę, przechodząc przez filtr łożyska.

Dalszy postęp ma następującą sekwencję: wątroba - prawa komora przedsionkowa - lewa komora przedsionkowa - lewa komora - aorta. Tak więc płuca płodu nie uczestniczą w wymianie gazowej.

Zaraz po urodzeniu i pierwszych oddechach płuca prostują się. Pomaga to zamknąć wszystkie przegrody między komorami i pojawienie się małego koła krążenia krwi.

Bardziej szczegółowo na temat układu krążenia płodu można obejrzeć wideo:

Układ sercowo-naczyniowy to wyjątkowy kompleks witalny, który zapewnia nie tylko wzrost i rozwój organizmu, ale także pracę wszystkich jego narządów. Rozwój fizyczny osoby, aktywność, poziom inteligencji, stan pamięci, temperatura ciała i wiele innych objawów życiowych zależą od stanu serca i naczyń krwionośnych.

Znajomość struktury i funkcji naczyń krwionośnych i serca zwykle pomoże zapobiec rozwojowi możliwej patologii i nauczy Cię uważnego rozważania swojego zdrowia.