Niedokrwistość łagodna, umiarkowana i ciężka

Niedokrwistość jest stanem patologicznym organizmu, który charakteryzuje się zmniejszeniem stężenia hemoglobiny we krwi. Jeśli dana osoba ma zdiagnozowaną niedokrwistość, potrzebuje leczenia. Będzie to zależeć od ciężkości zaburzenia, a także od przyczyny spadku hemoglobiny..

Nasilenie niedokrwistości według poziomu hemoglobiny

Anemia rozwija się na tle innych chorób, stanowiąc patologiczny objaw wielu zaburzeń w ciele. Jednak zawsze towarzyszy mu zmniejszenie stężenia hemoglobiny we krwi. W wyniku takich zmian narządy i tkanki zaczynają cierpieć na brak tlenu. Głód tlenu nazywa się niedotlenieniem..

Zwykle u dorosłych mężczyzn poziom hemoglobiny powinien wynosić od 130 do 180 g / l. U kobiet liczba ta wynosi 120-150 g / l.

Jeśli te wartości zaczną spadać, lekarze mówią o anemii, która może mieć 3 stopnie nasilenia:

Pierwsze nasilenie niedokrwistości charakteryzuje się obniżeniem poziomu hemoglobiny do 90-120 g / l. Ten stan można skorygować za pomocą właściwego odżywiania; hospitalizacja pacjenta nie jest wymagana.

Niedokrwistość o umiarkowanym nasileniu rozwija się, gdy poziom hemoglobiny spada do 70-90 g / l. w takim przypadku nie będzie już można pozbyć się naruszenia tylko za pomocą diety; wymagane są leki. Jeśli dana osoba czuje się zadowalająca, nie zostanie hospitalizowana.

Trzeci stopień niedokrwistości charakteryzuje się obniżeniem poziomu hemoglobiny o mniej niż 70 g / l. W takim przypadku osoba zostaje umieszczona w szpitalu, gdzie przeprowadza złożone leczenie. W zależności od przyczyny rozwoju niedokrwistości terapia może być zachowawcza lub chirurgiczna.

Łagodna niedokrwistość 1

Jeśli u osoby rozwija się łagodna niedokrwistość 1, wówczas objawy naruszenia są zwykle nieobecne. Dlatego pacjent może nawet nie podejrzewać, że ma zmiany patologiczne w stężeniu hemoglobiny we krwi. Można to ustalić za pomocą testów laboratoryjnych..

Objawy, które mogą wystąpić przy łagodnej anemii:

Tłumienie koncentracji.

Zmęczenie, uczucie ciągłego zmęczenia, pomimo dobrego odpoczynku.

Blada skóra i błony śluzowe.

Niedociśnienie ortostatyczne może być objawem niedokrwistości pierwszego stopnia. W tym samym czasie ciśnienie krwi spada wraz ze zmianą pozycji ciała (z gwałtownym wzrostem z łóżka), co znajduje odzwierciedlenie w ciemnieniu w oczach. Również w tym czasie możliwe jest zwiększenie częstości akcji serca. Ten objaw nazywa się częstoskurczem ortostatycznym..

Okresowo osoba może mieć zawroty głowy. Omdlenie pierwszego stopnia niedokrwistości nie jest charakterystyczne.

Przyczyny Przyczyny niedokrwistości może ustalić tylko lekarz. Aby je zainstalować, potrzebujesz krwiodawstwa. Niedokrwistość z niedoboru żelaza występuje najczęściej u osób, u których niedobór żelaza prowadzi do spadku poziomu hemoglobiny. W końcu ten pierwiastek śladowy jest niezbędny do normalnej produkcji Hb. Według średnich danych, do 50% małych dzieci, do 15% kobiet w wieku rozrodczym i do 2% dorosłych mężczyzn cierpi na niedokrwistość z niedoboru żelaza. Jak pokazuje analiza statystyczna, co 3 mieszkańców Ziemi występuje utajony niedobór żelaza. Ze wszystkich rodzajów niedokrwistości zajmuje około 80-90%.

Niedokrwistość z niedoboru żelaza występuje rzadko. Po pierwsze, osoba ma tak zwany wczesny niedobór żelaza. Pierwiastki śladowe są zubożone tylko w tkankach. W miarę postępu choroby zmniejsza się nie tylko poziom osadzania się, ale także transportu, a także żelaza erytrocytów. Nasilenie niedokrwistości z niedoboru żelaza może być minimalne lub całkowicie ukryte.

Leczenie. Leczenie łagodnej niedokrwistości wymaga korekty żywieniowej, chociaż wszystko zależy od przyczyn, które spowodowały to naruszenie. Należy jednak bezwzględnie przestrzegać diety pacjenta. Jest przestrzegany, dopóki poziom hemoglobiny we krwi nie powróci do normy. Pamiętaj, aby uwzględnić w menu produkty bogate nie tylko w żelazo, ale także w witaminę B..

Do takich produktów należą: czerwone mięso, ryby, jajka, orzechy, szpinak, buraki, granaty. Pamiętaj, aby podać pomidory, marchew, świeże zioła, rośliny strączkowe (groch, soczewica i fasola), płatki owsiane, gryka, chleb, miód. Aby żelazo było lepiej wchłaniane przez organizm, powinieneś wzbogacić swoje menu o produkty bogate w witaminę C. Zwiększa to biodostępność tego pierwiastka śladowego, co ułatwia penetrację krwi. Ponadto kwas cytrynowy i bursztynowy poprawiają wchłanianie żelaza. Kwas bursztynowy jest obecny w wystarczających ilościach w kefirze, jogurcie, oleju słonecznikowym, w nasionach słonecznika, jęczmieniu, chlebie Borodino, zielonym agrestie, jabłkach, wiśniach, winogronach.

Istnieją również produkty, które wręcz przeciwnie, spowalniają wchłanianie żelaza. Są to napoje i potrawy, w których zawartość garbników, polifenoli i szczawianów jest przekroczona. Dlatego zaleca się powstrzymanie się od picia kawy, herbaty, białka sojowego, pełnego mleka, czekolady.

W przypadku wykrycia niedokrwistości pierwszego stopnia nasilenia leczenie nie powinno być opóźniane. W przeciwnym razie naruszenie będzie postępować i prowadzić do poważnych konsekwencji dla organizmu. Samo-wybór terapii jest niedopuszczalny.

Z reguły leki na łagodną anemię nie są wymagane. Są przepisywane tylko wtedy, gdy korekta żywienia nie eliminuje istniejącego problemu. Lekarz może przepisać leki na minimalny okres 1,5 miesiąca i w minimalnych dawkach. Jeśli po upływie wskazanego czasu poziom hemoglobiny powróci do normy, dawkę zmniejsza się o połowę, a leczenie kontynuuje się przez kolejny miesiąc. Środek ten ma na celu utrwalenie wyniku. Oprócz preparatów z czystego żelaza można przepisać kompleksy multiwitaminowe, które muszą koniecznie zawierać żelazo i kwas foliowy.

Często pacjenci z łagodną niedokrwistością są przepisywani na leki, takie jak:

Żelazo-folia zawiera nie tylko siarczan żelaza, ale także kwas askorbinowy, kwas foliowy i cyjanokobalaminę. W przypadku łagodnej niedokrwistości 1 kapsułka jest przepisywana 3 razy dziennie. Lek należy przyjmować po posiłkach.

Ferroplex jest reprezentowany przez kompleks kwasu askorbinowego i siarczanu żelaza. W przypadku łagodnej niedokrwistości wskazane jest przyjmowanie 1 tabletki 3 razy dziennie.

Hemofer Prolongatum jest przepisywany 1 tabletka 1 raz dziennie.

Po rozpoczęciu przyjmowania suplementów żelaza objawy niedokrwistości zostaną zatrzymane do 3 dnia leczenia, ale nie oznacza to, że nadszedł czas, aby przerwać terapię. Normalizacja poziomu hemoglobiny we krwi nastąpi nie wcześniej niż 6 tygodni od rozpoczęcia terapii.

Pamiętaj, aby rozwinąć niedokrwistość pierwszego stopnia ciężkości przez osoby zagrożone. Mogą nie mieć objawów niedokrwistości, ale ich zdrowie wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo rozwoju niedokrwistości. Do osób zagrożonych należą:

Dzieci w wieku poniżej 3 lat. Dotyczy to szczególnie dzieci urodzonych przedwcześnie lub z niską masą urodzeniową..

Ciąża mnoga.

Dzieci urodzone przez kobietę, która cierpiała na anemię podczas ciąży.

Dzieci i dorośli ze zdiagnozowaną robakowatością i chorobami układu pokarmowego.

Aby zapobiec rozwojowi łagodnej anemii, musisz monitorować swoją dietę, a gdy jest to zagrożone, regularnie wykonuj badania krwi, aby określić poziom hemoglobiny.

Umiarkowana niedokrwistość 2

Umiarkowana niedokrwistość charakteryzuje się znacznie wyraźniejszym spadkiem stężenia hemoglobiny we krwi, co powoduje nasilenie objawów. Teraz już nie można nie zauważyć anemii.

Objawami są:

Bezsenność ze zwiększoną sennością w ciągu dnia.

Zwiększona duszność. Jeśli wcześniej pojawił się tylko na tle wysiłku fizycznego lub był całkowicie nieobecny, teraz duszność pojawi się nawet w spoczynku.

Pojawienie się „much” na oczach.

Obrzęk skóry Rano szczególnie widoczne są obrzęki pod oczami, tzw. „Worki”..

Wspólne problemy.

Blada skóra i blade błony śluzowe. Skóra staje się sucha, podatna na łuszczenie, tworzą się na niej pęknięcia.

Włosy stają się siwe przed oczekiwanym czasem, bardziej wypadają, stają się matowe. To samo dotyczy płytki paznokcia. U pacjentów z niedokrwistością paznokcie stają się blade, tracą naturalny połysk.

Skóra w okolicy nóg, twarzy i stóp staje się lepka.

Zniekształcenie smaku obserwuje się u wielu pacjentów już w drugim stopniu niedokrwistości. W tym samym czasie osoba może mieć ochotę na glinę, piasek, lód, kredę, węgiel, surowe ciasto, surowe mięso mielone lub płatki zbożowe. Najczęściej perwersję smaku obserwuje się u dzieci, młodzieży i młodych kobiet. Mają zwiększone pragnienie kwaśnych, pikantnych i pikantnych potraw.

Być może perwersja zapachu. Osoba zacznie lubić wdychać zapachy obrzydliwe u zdrowych ludzi (aceton, farba, lakier itp.).

Siła mięśni pacjenta jest zmniejszona.

U 10% pacjentów obserwuje się kątowe zapalenie jamy ustnej, popularnie zwane „zaedi”.

Być może pojawienie się bólu w języku, a także uczucie pełności języka od wewnątrz.

Twardówka oka może przybrać niebieskawy kolor lub nasycony niebieski kolor. Niedobór żelaza wywołuje zaburzenia produkcji kolagenu w twardówce oczu, co prowadzi do ich przerzedzenia. Naczynia oka zaczynają świecić przez twardówkę, co nadaje jej charakterystyczny kolor.

Osoba może mieć pilną potrzebę opróżnienia pęcherza. Trudno będzie mu utrzymać mocz w pęcherzu z silnym śmiechem, kichaniem lub kaszlem.

Osoba z niedokrwistością drugiego stopnia zaczyna częściej cierpieć z powodu ostrych infekcji wirusowych dróg oddechowych i innych chorób zapalnych i zakaźnych, gdy wydajność leukocytów spada, odporność maleje.

Należy zauważyć, że powyższe objawy są w pełni obserwowane u pacjentów z niedokrwistością z niedoboru żelaza, ale także cierpiących na brak innych witamin, minerałów i składników odżywczych.

Leczenie. W zależności od tego, co dokładnie spowodowało rozwój niedokrwistości, lekarz wybiera schemat leczenia. Oprócz diety pacjent będzie musiał przyjmować leki.

Zasady konstruowania schematu terapeutycznego są następujące:

Jeśli w ciele ludzkim występuje okultystyczne krwawienie, należy je zainstalować i zatrzymać. Najczęściej wrzody znajdujące się na błonach śluzowych żołądka i jelit krwawią. Za leczenie chorób układu pokarmowego odpowiada gastroenterolog.

Pacjent jest zabierany z preparatów zawierających żelazo. Mogą to być takie leki jak: Ferroplex, Sorbifer Durules, Tardiferon, Ferretab, Maltofer, Fenyuls, Ferrum lect itp..

Aby znormalizować procesy krzepnięcia krwi w ciele i zrekompensować brak witamin, zaleca się kompleksy witaminowe. Być może zastrzyk witaminy B12 i witaminy B6.

Przepisywanie kwasu foliowego do podawania doustnego.

Jeśli progresji niedokrwistości za pomocą wymienionych leków nie można wyeliminować, pacjentowi można przepisać transfuzję krwi.

Kortykosteroidy (prednizon, hydrokortyzon itp.) I antybiotyki są przepisywane w celu rozwoju procesów zapalnych w organizmie.

Odżywianie polega na jedzeniu takich samych pokarmów, jak w przypadku niedokrwistości pierwszego stopnia nasilenia. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że produkty pochodzenia zwierzęcego nasycają ciało żelazem w większym stopniu niż żywność pochodzenia roślinnego. Dlatego należy położyć nacisk na wołowinę (mięso i wątrobę), wieprzowinę (wątrobę), wątróbkę drobiową i jaja. Pamiętaj, aby uzupełnić dietę o soki: granat, pomidor, burak i jabłko.

Pacjent leczony ambulatoryjnie nie powinien ograniczać swojej aktywności fizycznej. Jeśli czuje się zadowalająco, pacjent powinien spędzać czas na świeżym powietrzu, utrzymywać uporządkowany schemat dnia i unikać stresu. Wszystkie zalecenia lekarskie muszą być przestrzegane bez zarzutu. W przeciwnym razie niedokrwistość stopnia 2 będzie postępować.

Ciężka niedokrwistość 3

Ciężka niedokrwistość 3 rozwija się na tle wyraźnego spadku poziomu hemoglobiny we krwi.

Prowadzi to do rozwoju ciężkich objawów, objawiających się następującymi zmianami patologicznymi:

Osłabienie mięśni wzrasta, rozwija się zanik mięśni, który jest spowodowany brakiem mioglobiny i enzymów oddychania tkankowego.

Postępują dystroficzne zmiany w skórze i jej przydatkach.

Gwoździe nabierają charakterystycznego wklęsłości w kształcie łyżki. Ten objaw nazywa się coilonychia..

Cierpią błony śluzowe jamy ustnej i języka. U pacjentów zdiagnozowano zapalenie języka, chorobę przyzębia i próchnicę. Objaw „lakierowanego języka” i zanik brodawek znajdujących się na nim jest charakterystyczny dla ciężkiego przebiegu niedokrwistości..

W ciężkiej niedokrwistości rozwijają się zanikowe zmiany w błonie śluzowej układu pokarmowego. Błona śluzowa przełyku staje się bardzo sucha, co prowadzi do trudności w połykaniu jedzenia. Zanikowe zapalenie jelit i zapalenie żołądka są również diagnozowane u pacjentów..

Często występuje nocne nietrzymanie moczu, które występuje na tle osłabienia zwieraczy pęcherza.

Temperatura pacjenta może wzrosnąć do śladów podgorączkowych i utrzymywać się na tym poziomie przez długi czas.

Rany i urazy skóry goją się przez długi czas.

Leczenie. Pacjent z 3 stopniem niedokrwistości jest hospitalizowany. W szpitalu powinien otrzymać kompleksową terapię. Tylko diety i preparaty żelaza w tym przypadku nie wystarczą. Terapię uzupełniają kortykosteroidy, sterydy anaboliczne, androgeny, cytostatyki. Często pacjenci z niedokrwistością stopnia 3 są przepisywani na transfuzję krwi, dożylne podawanie leków. W sytuacjach awaryjnych pacjent jest wysyłany na operację przeszczepu szpiku kostnego. Czasami wymagane jest usunięcie śledziony.

Leczenie niedokrwistości 3. stopnia jest niemożliwe bez nadzoru lekarskiego. Często rozwój tej ciężkiej patologii prowadzi do guzów krwi i szpiku kostnego. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz powinien dokładnie zbadać pacjenta. Podczas leczenia jego stan jest monitorowany.

Możliwe przyczyny niedokrwistości wszystkich stopni

Istnieje wiele przyczyn, które mogą prowadzić do rozwoju niedokrwistości. Przede wszystkim dotyczy to niedoboru minerałów i witamin, chociaż nie należy również wykluczać różnych chorób.

Niedokrwistość z niedoboru żelaza rozwija się na tle przewlekłego niedoboru tego pierwiastka. Bierze udział w wielu procesach metabolicznych, a także jest niezbędny do syntezy hemoglobiny. Żelazo z ciała ma właściwość do wydalenia. Aby nie rozwinąć jego niedoboru, osoba dorosła powinna otrzymywać co najmniej 20 mg tego mikroelementu z jedzeniem dziennie. W przeciwnym razie zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia niedokrwistości..

Impulsem do jej manifestacji może być:

Błędy w żywieniu. Często podobna sytuacja występuje u wegetarian lub osób o niskich dochodach, które nie są w stanie zapewnić sobie pełnego menu.

Choroby układu pokarmowego (przewlekłe zapalenie jelit, enteropatia, resekcja jelit i żołądka itp.). Powoduje to problemy z absorpcją żelaza..

Przewlekłe choroby: erozyjne zapalenie przełyku, wrzody i nadżerki żołądka i dwunastnicy, przepuklina przeponowa, żylaki przełyku, rak żołądka lub jelit, hemoroidy, gruźlica płuc, rak płuc.

Ciąża i okres karmienia piersią, gdy ciało kobiety wydaje znaczne ilości żelaza.

Intensywne sporty mogą powodować brak żelaza z powodu przyspieszonego wzrostu mięśni.

Pokwitanie. W tym czasie ciało rośnie szybko, więc żelazo pochodzące z pożywienia może nie wystarczyć.

Krwotok wewnętrzny. Najczęściej przewlekła utrata krwi, łagodna, ale długotrwała, prowadzi do niedokrwistości z niedoboru żelaza. Sami pacjenci mogą ich nie zauważyć. Na przykład krwawienie z macicy u kobiet podczas menstruacji. U mężczyzn niedokrwistość z niedoboru żelaza rozwija się częściej przy przewlekłym krwawieniu z przewodu pokarmowego.

Niedobór B12. Jest to niedokrwistość, która występuje z powodu braku witaminy B12 w organizmie.

Następujące czynniki mogą prowadzić do rozwoju niedokrwistości z niedoborem witaminy B12:

Brak witaminy B12 w menu.

Inwazje pasożytnicze, infekcje jelitowe.

Choroby wątroby i dróg żółciowych, na przykład marskość wątroby.

Zwiększone spożycie witaminy B12.

Istnieje również niedokrwistość z niedoboru kwasu foliowego, która rozwija się przy niewystarczającym spożyciu kwasu foliowego. Norma tej substancji dla osoby dorosłej wynosi 200-400 mcg dziennie. Kwas foliowy ma ogromne znaczenie dla rozwoju płodu, a także dla prawidłowego przebiegu ciąży. Te same przyczyny, które wpływają na rozwój niedokrwistości z niedoboru żelaza, doprowadzą do niedokrwistości z niedoboru kwasu foliowego..

Aplastyczny to kolejny rodzaj niedokrwistości..

Przyczyny jego wystąpienia to:

Narażenie na promieniowanie: promieniowanie jonizujące i promieniowanie rentgenowskie.

Choroby zakaźne: grypa, wirus cytomegalii, opryszczka, świnka, HIV itp..

Przyjmowanie niektórych leków: antybiotyków, sulfonamidów, leków z grupy NLPZ, leków obniżających ciśnienie krwi.

Hemolityczny. Jest to niedokrwistość, która charakteryzuje się zniszczeniem czerwonych krwinek..

Czynniki wyzwalające prowadzące do rozwoju niedokrwistości hemolitycznej mogą:

Zatrucie organizmu toksycznymi związkami.

Ciężkie choroby zakaźne.

Leczenie niektórymi lekami.

Osobnym typem niedokrwistości jest niedokrwistość hemolityczna. Rozwija się na tle utraty krwi (ostrej lub przewlekłej).

Przyczyny rozwoju naruszenia:

Uraz lub inne uszkodzenie połączone z krwawieniem.

Ciąża pozamaciczna z pęknięciem macicy.

Nowotwory złośliwe.

Mięśniaki macicy, którym towarzyszy utrata krwi.

Jednak najczęstszym typem niedokrwistości jest niedobór żelaza. Często występuje u kobiet w ciąży przed zatruciem i obfitymi wymiotami. Ryzyko jest większe u kobiet rodzących 2 lub więcej płodów. Choroby u kobiety w ciąży, takie jak odmiedniczkowe zapalenie nerek i zapalenie wątroby, mogą również prowadzić do niedokrwistości.

Metody leczenia

Konsekwencje nieleczonej anemii

Konsekwencje nieleczonej anemii mogą być bardzo różnorodne, od łagodnej, ledwo zauważalnej niedotlenienia narządów i tkanek, aż do śmierci. Zależy to w dużej mierze od tego, co dokładnie spowodowało spadek poziomu hemoglobiny we krwi, a także od ciężkości choroby..

Przy niedokrwistości pierwszego stopnia ciężkości możliwe są następujące zaburzenia zdrowia:

Zwiększone obciążenie serca i naczyń krwionośnych.

Występowanie krwawień z nosa, które częściej obserwuje się w dzieciństwie.

Spadek odporności, który można wyrazić częstością ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego u dorosłych i dzieci.

Upośledzenie umysłowe.

W przypadku płodu niedokrwistość matek wiąże się z ryzykiem opóźnienia wewnątrzmacicznego wzrostu. Dziecko może urodzić się przed czasem.

Kobieta cierpiąca na łagodną anemię może mieć osłabiony poród. Podczas ciąży może ją gonić zatrucie. Zwiększa także prawdopodobieństwo krwawienia.

Nieleczona umiarkowana niedokrwistość może prowadzić do następujących powikłań:

Dystrofia mięśnia sercowego. Objawowo objawia się to dusznością, tachykardią, arytmią, rozszerzeniem granic serca w lewo, głuchotą dźwięków serca, skurczowymi szmerami.

Długotrwała i ciężka niedokrwistość może prowadzić do ciężkiej niewydolności krążenia i niewydolności serca.

Niedotlenienie mózgu prowadzi do depresji. Jakość życia pacjenta jest znacznie obniżona, nie śpi w nocy, czuje się zmęczony w ciągu dnia.

Trzeci stopień niedokrwistości to ogromne naruszenie w ciele, które może prowadzić do poważnych konsekwencji:

Ostra niewydolność nerek.

Trudno zatrzymać krwawienie.

W przypadku trzeciego stopnia anemii prawdopodobieństwo śmierci wzrasta. Wszystkie narządy cierpią na niedotlenienie, ich działanie jest upośledzone. Ponadto osłabiony układ odpornościowy staje się odporny na infekcje. Wszystkie mają przedłużony i przedłużony przebieg. Dlatego pomoc dla pacjenta powinna być udzielana w nagłych wypadkach..

Ciężka niedokrwistość u kobiet w ciąży grozi przedwczesnym porodem, stanem przedrzucawkowym, przerwaniem łożyska, krwawieniem i innymi powikłaniami podczas porodu.

Najczęściej niedokrwistość jest dobrze leczona, ale musisz szybko zwrócić się o pomoc lekarską. Jeśli nie zostanie to zrobione, naruszenie będzie postępować. W dzieciństwie niedokrwistość jest niebezpiecznie opóźniona w rozwoju psychicznym i fizycznym..

Aby szybko wykryć istniejący problem, należy regularnie oddawać krew w celu ustalenia poziomu hemoglobiny, nie odmawiaj obserwacji. Jeśli dana osoba jest narażona na rozwój niedokrwistości, lekarz może przepisać jej profilaktyczne spożycie preparatów żelaza.

Edukacja: W 2013 r. Kursk Państwowy Uniwersytet Medyczny ukończył studia i uzyskał dyplom „Medycyna ogólna”. Po 2 latach ukończono pobyt w specjalności „Onkologia”. W 2016 r. Odbyły studia podyplomowe w N.I. Pirogov National Medical and Surgical Center.

Anemia - objawy, przyczyny, rodzaje, leczenie i zapobieganie anemii

Dobry dzień, drodzy czytelnicy!

W tym artykule rozważymy niedokrwistość z tobą i wszystko, co się z nimi wiąże. Więc…

Co to jest niedokrwistość??

Niedokrwistość (niedokrwistość) jest szczególnym stanem charakteryzującym się spadkiem liczby czerwonych krwinek i hemoglobiny we krwi.

Niedokrwistość nie jest przeważnie chorobą, ale grupą zespołów klinicznych i hematologicznych związanych z różnymi stanami patologicznymi i różnymi niezależnymi chorobami. Wyjątkiem jest niedokrwistość z niedoboru żelaza, która wynika przede wszystkim z niedoboru żelaza w organizmie.

Przyczynami niedokrwistości są najczęściej krwawienie, niedobór witamin B9, B12, żelazo, zwiększona hemoliza, aplazja szpiku kostnego. Na tej podstawie można zauważyć, że niedokrwistość obserwuje się głównie u kobiet z ciężką miesiączką, u osób przestrzegających ścisłej diety, a także u osób z chorobami przewlekłymi, takimi jak rak, hemoroidy, wrzody żołądka i dwunastnicy.

Głównymi objawami niedokrwistości są zmęczenie, zawroty głowy, duszność podczas wysiłku fizycznego, tachykardia, bladość skóry i widoczne błony śluzowe.

Istota leczenia niedokrwistości i jej zapobiegania polega głównie na dodatkowym przyjmowaniu substancji brakujących w organizmie, biorących udział w syntezie czerwonych krwinek i hemoglobiny.

Niedokrwistość

Zanim zastanowimy się nad głównymi mechanizmami rozwoju niedokrwistości, krótko rozważymy pewną terminologię związaną z tym stanem.

Czerwone krwinki (czerwone krwinki) - krążące we krwi, małe elastyczne komórki, okrągłe, ale jednocześnie dwuwklęsłe, o średnicy 7-10 mikronów. Powstawanie czerwonych krwinek zachodzi w szpiku kostnym kręgosłupa, czaszki i żeber w ilości około 2,4 miliona na sekundę. Główną funkcją czerwonych krwinek jest wymiana gazowa, która polega na dostarczaniu tlenu z płuc do wszystkich innych tkanek organizmu, a także powrotnym transporcie dwutlenku węgla (dwutlenek węgla - CO2).

Hemoglobina jest złożonym białkiem zawierającym żelazo występującym w czerwonych krwinkach. Hemoglobina w połączeniu z tlenem jest dostarczana przez krwinki czerwone przez krew z płuc do wszystkich innych tkanek, narządów, układów, a po przeniesieniu tlenu hemoglobina wiąże się z dwutlenkiem węgla (CO2) i transportuje go z powrotem do płuc. Ze względu na cechy strukturalne hemoglobiny brak żelaza w ciele bezpośrednio narusza funkcję normalnego dostarczania tlenu do organizmu, bez którego rozwija się wiele stanów patologicznych.

Jak zapewne już zgadliście, drodzy czytelnicy, wymiana gazu jest możliwa tylko dzięki jednoczesnemu wykorzystaniu czerwonych krwinek i hemoglobiny w tym procesie.

Poniżej znajdują się wskaźniki normy czerwonych krwinek i hemoglobiny we krwi:

Lekarze zwracają uwagę na następujące mechanizmy rozwoju niedokrwistości:

Naruszenie tworzenia czerwonych krwinek i hemoglobiny - rozwija się przy braku żelaza, kwasu foliowego, witaminy B12, chorób szpiku kostnego, braku części żołądka, nadmiaru witaminy C w organizmie, ponieważ Kwas askorbinowy w dużych dawkach blokuje działanie witaminy B12.

Utrata czerwonych krwinek i hemoglobiny - występuje z powodu ostrego krwawienia podczas urazów i operacji, ciężkich okresów u kobiet, przewlekłego krwawienia z niektórymi chorobami wewnętrznymi układu pokarmowego (wrzody i inne).

Przyspieszone niszczenie czerwonych krwinek, których długość życia zwykle wynosi od 100 do 120 dni, występuje, gdy czerwone krwinki są narażone na trucizny hemolityczne, ołów, ocet, niektóre leki (sulfonamidy), a także w przypadku niektórych chorób (hemoglobinopatia, białaczka limfocytowa, rak, marskość wątroby wątroba).

Rozprzestrzenianie się anemii

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) niedokrwistość występuje w znacznej części światowej populacji - około 1,8 miliarda ludzi, z których większość to kobiety, co wiąże się z cechami kobiecego ciała w okresie rozrodczym.

Szczególną trudność związaną z terminową diagnozą i różnicowaniem niedokrwistości stanowi duża liczba czynników prowokujących i kilka mechanizmów rozwoju niedokrwistości.

Anemia - ICD

ICD-10: D50 - D89.

Objawy niedokrwistości

Objawy niedokrwistości w dużej mierze zależą od rodzaju niedokrwistości, ale główne objawy to:

• Zmęczenie, ogólne osłabienie, zwiększona senność;
• Zmniejszona aktywność umysłowa, trudności z koncentracją;
• Ból głowy, zawroty głowy, pojawienie się „much” przed oczami;
• Hałas w uszach;
• Duszność przy niewielkiej aktywności fizycznej;
• Ataki tachykardii, a także bólu serca, podobne do dusznicy bolesnej;
• Obecność funkcjonalnego skurczowego szmeru;
• Bladość skóry, widoczne błony śluzowe, łożyska paznokci;
• Utrata apetytu, zmniejszenie popędu płciowego;
• Geofagia - pragnienie jedzenia kredy;
• Chayloz;
• Drażliwość.

Następnie rozważamy konkretne objawy niedokrwistości, w zależności od jej rodzaju:

Niedokrwistość z niedoboru żelaza - charakteryzuje się zapaleniem języka, obecnością pęknięć w kącikach ust, ostrym pragnieniem jedzenia ziemi, lodu, papieru (paroreksja), wklęsłych paznokci (koilonychia), objawów dyspeptycznych (nudności, wymioty, utrata apetytu).

Niedokrwistość z niedoborem B12 i B9 - charakteryzująca się niestrawnością (utrata apetytu, ból brzucha, nudności, wymioty), utrata masy ciała, mrowienie w rękach i nogach, sztywność chodu, ciemnoczerwony kolor języka z gładkimi brodawkami, zaburzenia funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego ( ataksja, zmniejszone odruchy, parestezje), pogorszenie aktywności umysłowej, pogorszenie dotyku, okresowe halucynacje.

Niedokrwistość hemolityczna - charakteryzuje się przyspieszonym niszczeniem czerwonych krwinek we krwi, któremu towarzyszy żółtaczka, retikulocytoza, powiększona śledziona, choroba Markiafava-Mikeli, wrzody na nogach, choroba kamieni żółciowych, zaczerwienienie moczu, opóźniony rozwój (u dzieci). Podczas zatrucia ołowiem pacjent ma nudności, silny ból brzucha i ciemnoniebieskie linie na dziąsłach.

Niedokrwistość aplastyczna i hipoplastyczna - charakteryzująca się uszkodzeniem wzrostu szpiku kostnego, któremu towarzyszy zespół krwotoczny, agranulocytoza.

Niedokrwistość sierpowatokrwinkowa - charakteryzuje się ogólnym złym samopoczuciem, osłabieniem, zwiększonym zmęczeniem, napadami bólu stawów i jamy brzusznej.

Powikłania niedokrwistości

• Dystrofia mięśnia sercowego ze wzrostem wielkości serca;
• Funkcjonalny skurczowy szmer;
• Niewydolność serca;
• Zaostrzenie niewydolności wieńcowej;
• Rozwój paranoi.

Przyczyny niedokrwistości

Przyczyny niedokrwistości w dużej mierze zależą od jej rodzaju, ale główne z nich to:

1. Utrata krwi

Następujące czynniki przyczyniają się do utraty krwi:

• Okres miesiączki (u kobiet);
• Wiele porodów;
• Kontuzje
• Leczenie chirurgiczne z ciężkim krwawieniem;
• Częste oddawanie krwi;
• Obecność chorób z zespołem krwotocznym - hemoroidy, wrzody żołądka i dwunastnicy, zapalenie żołądka, rak;
• Zastosowanie w leczeniu leków z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) - „Aspiryna”.

2. Niewystarczająca produkcja czerwonych krwinek lub ich uszkodzenie

Następujące czynniki przyczyniają się do braku czerwonych krwinek we krwi:

• Niedożywienie, ścisłe diety;
• Nieregularne spożycie żywności
• Hipowitaminoza (niedobór witamin i minerałów), zwłaszcza witaminy B12 (kobalaminy), B9 (kwas foliowy), żelazo;
• Hiperwitaminoza witaminy C (kwas askorbinowy), która w nadmiarze blokuje działanie witaminy B12;
• Stosowanie niektórych leków, żywności i napojów, na przykład zawierających kofeinę;
• Ostre infekcje dróg oddechowych w przeszłości (ostre infekcje dróg oddechowych), choroby zakaźne u dzieci;
• Zwiększona aktywność fizyczna na ciele;
• Choroba ziarniakowa, enteropatia zależna od glutenu i inne choroby układu trawiennego, zakażenie wirusem HIV, niedoczynność tarczycy, toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów, przewlekła niewydolność nerek, brak części żołądka lub jelit (zwykle obserwowany podczas chirurgicznego leczenia przewodu pokarmowego);
• Złe nawyki - nadużywanie alkoholu, palenie;
• Ciąża;
• Czynnikiem dziedzicznym jest na przykład niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, spowodowana defektem genetycznym, w którym czerwone krwinki przyjmują sierpowaty kształt, przez co nie mogą przecisnąć się przez cienkie naczynia włosowate, podczas gdy dostarczanie tlenu do tkanek „odciętych” od normalnego krążenia krwi jest zakłócone. W miejscach „zablokowania” odczuwa się ból.
• Niedokrwistość hipoplastyczna z powodu patologii rdzenia kręgowego i komórek macierzystych - rozwój niedokrwistości występuje przy niewystarczającej liczbie komórek macierzystych, co zwykle ułatwia się przez ich zastąpienie komórkami rakowymi, uszkodzenie szpiku kostnego, chemioterapię, promieniowanie, obecność chorób zakaźnych.
• Talasemia jest chorobą powodowaną przez delecję i mutację punktową w genach hemoglobiny, co prowadzi do zakłócenia syntezy RNA, a zatem do naruszenia syntezy jednego z rodzajów łańcuchów polipeptydowych. Efektem końcowym jest nieprawidłowe działanie normalnego funkcjonowania czerwonych krwinek, a także ich zniszczenie.

3. Zniszczenie czerwonych krwinek

Następujące czynniki przyczyniają się do niszczenia czerwonych krwinek:

• Zatruwanie ciała ołowiem, octem, niektórymi lekami, truciznami ukąszenia przez węża lub pająka;
• Robaki pasożytnicze;
• Naprężenie;
• Obecność chorób i stanów patologicznych, takich jak hemoglobinopatia, białaczka limfocytowa, rak, marskość wątroby, zaburzenia czynności wątroby, niewydolność nerek, zatrucia chemiczne, ciężkie oparzenia, zaburzenia krwawienia, nadciśnienie tętnicze, powiększona śledziona.

Ponadto niedokrwistość może wystąpić bez specjalnych objawów, pozostając niezauważona przez wiele lat, dopóki nie zostanie wykryta przez badanie lekarskie i diagnozę laboratoryjną.

Rodzaje niedokrwistości

Klasyfikacja niedokrwistości jest następująca:

Zgodnie z mechanizmem rozwoju:

• Niedokrwistość spowodowana utratą krwi;
• Niedokrwistość spowodowana niewystarczającą ilością czerwonych krwinek i hemoglobiny;
• Niedokrwistość czerwonych krwinek.

Według patogeniczności:

• Niedokrwistość z niedoboru żelaza - z powodu niedoboru żelaza w organizmie;
• Niedokrwistość z niedoborem B12 i B9 - z powodu niedoboru kobalamin i kwasu foliowego w organizmie;
• Niedokrwistość hemolityczna - z powodu zwiększonego przedwczesnego niszczenia czerwonych krwinek;
• Niedokrwistość poporodowa - z powodu ostrej lub przewlekłej utraty krwi;
• Anemia sierpowata - z powodu nieregularnego kształtu czerwonych krwinek;
• Niedokrwistość dyshemopoetyczna - z powodu naruszenia tworzenia się krwi w czerwonym szpiku kostnym.

Według wskaźnika koloru:

Wskaźnik kolorów (CPU) jest wskaźnikiem stopnia nasycenia czerwonych krwinek hemoglobiną. Normalny wskaźnik koloru wynosi 0,86–1,1. W zależności od tej wielkości niedokrwistość dzieli się na:

• Niedokrwistość hipochromowa (CP - 1.1): niedobór witaminy B12, niedobór kwasu foliowego, zespół mielodysplastyczny.

Według etiologii:

- Niedokrwistość w przewlekłych procesach zapalnych:

• reumatoidalne zapalenie stawów;
• Choroba Hortona;
• toczeń rumieniowaty układowy;
• guzkowate zapalenie tętnic.

- Niedokrwistość megaloblastyczna:

Według wagi

W zależności od niskiego poziomu hemoglobiny we krwi, niedokrwistość dzieli się na poziomy ciężkości:

• Niedokrwistość stopnia 1 (łagodna) - poziom hemoglobiny jest obniżony, ale nie mniej niż 90 g / l;
• Niedokrwistość stopnia 2 (umiarkowana) - poziom hemoglobiny wynosi 90-70 g / l;
• Niedokrwistość stopnia 3 (ciężka) - poziom hemoglobiny jest mniejszy niż 70 g / l.

Zgodnie ze zdolnością szpiku kostnego do regeneracji:

Znakiem regeneracji czerwonych krwinek przez szpik kostny jest wzrost liczby retikulocytów we krwi obwodowej (młode czerwone krwinki). Normalna stawka wynosi 0,5-2%:

• Niedokrwistość regeneracyjna (aplastyczna) - charakteryzująca się brakiem retikulocytów;
• Niedokrwistość hiporegeneracyjna (niedobór żelaza, niedobór witaminy B12, niedobór kwasu foliowego) - liczba retikulocytów jest mniejsza niż 0,5%;
• Niedokrwistość regeneracyjna (krwotoczna) - liczba retikulocytów w normie wynosi 0,5-2%;
• Niedokrwistość hiperregeneracyjna (hemolityczna) - liczba retikulocytów przekracza 2%.

Diagnoza niedokrwistości

Rozpoznanie niedokrwistości obejmuje następujące metody badania:

Leczenie niedokrwistości

Jak leczyć anemię? Skuteczne leczenie niedokrwistości w większości przypadków jest niemożliwe bez dokładnej diagnozy i ustalenia przyczyny niedokrwistości. Ogólnie leczenie niedokrwistości obejmuje następujące elementy:

1. Dodatkowe spożycie witamin i minerałów.
2. Leczenie poszczególnych form terapii w zależności od rodzaju i patogenezy.
3. Dieta.
4. Leczenie chorób i stanów patologicznych, z powodu których rozwinęła się niedokrwistość.

Niedokrwistość jest leczona głównie w warunkach szpitalnych..

1. Dodatkowe spożycie witamin i minerałów

Ważny! Przed użyciem leków należy skonsultować się z lekarzem!

Jak wielokrotnie powtarzaliśmy, podstawą rozwoju niedokrwistości jest zmniejszona liczba czerwonych krwinek (czerwonych krwinek) i hemoglobiny. Krwinki czerwone i hemoglobina biorą udział w dostarczaniu tlenu do organizmu i powrotnym transporcie dwutlenku węgla (CO2) z organizmu.

Głównymi substancjami biorącymi udział w tworzeniu czerwonych krwinek i hemoglobiny są żelazo, witamina B12 (kobalaminy) i witamina B9 (kwas foliowy). Brak tych substancji jest przyczyną większości rodzajów niedokrwistości, dlatego leczenie ma na celu głównie uzupełnienie organizmu tymi witaminami i żelazem.

2. Leczenie poszczególnych form terapii w zależności od rodzaju i patogenezy

Niedokrwistość z niedoboru żelaza, a także w ostrej i przewlekłej utracie krwi - leczenie polega na dodatkowym spożyciu preparatów żelaza, do których należą:

• Do stosowania pozajelitowego - Ferbitol, Ferrum Lek, Ektofer.
• Do podawania wewnętrznego - „Hemostimulina”, „Tardiferon”, „Ferroplex”.

Niedokrwistość z niedoborem B12 i B9 - leczy się ją dodatkowym spożyciem witaminy B12 i preparatów kwasu foliowego, czasem z dodatkiem kobalaminy adenozyny (koenzymu).

Przy skutecznym leczeniu wzrost retikulocytów odnotowuje się w 5-8 dniu terapii o 20-30% (kryzys retikulocytowy).

Niedokrwistość aplastyczna - leczenie obejmuje przeszczep szpiku kostnego, transfuzję krwi, terapię hormonalną (przyjmowanie glikokortykoidów i anabolików).

Przy szybkim spadku stężenia hemoglobiny w organizmie do 40-50 g / li poniżej stosuje się transfuzje krwi

3. Dieta na niedokrwistość

Odżywianie na anemię powinno być bogate w witaminy z grupy B, zwłaszcza kwas foliowy i B12, żelazo i białko.

Co jeść na anemię: czerwone mięso, wątroba, ryby, masło, śmietana, buraki, marchew, pomidor, ziemniaki, cukinia, kabaczek, zielone warzywa (sałatki, natka pietruszki, koperek, szpinak i inne zioła), pistacje, orzechy laskowe, orzechy włoskie, soczewica, fasola, groszek, zboża, drożdże, kukurydza, wodorosty, granat, pigwa, morela, winogrona, jabłka, banany, pomarańcze, wiśnie, wiśnie, wiśnie, miód, świeżo wyciśnięte soki owocowe, wody mineralne siarczan żelazowo-wodorowęglanowo-magnezowy

Czego nie należy jeść w przypadku niedokrwistości lub ograniczenia ilości: tłuszcze, mleko, napoje zawierające kofeinę (kawa, mocna herbata, Coca-Cola), alkohol, produkty z mąki z ciasta maślanego, jedzenie z octem, jedzenie o wysokiej zawartości wapnia.

Prognoza

W większości przypadków rokowanie w celu odzyskania niedokrwistości jest korzystne.

Rokowanie jest poważne z aplastyczną postacią niedokrwistości.

Suplementacja żelazem, witaminą B12 i kwasem foliowym jest również doskonałym środkiem zapobiegającym ostrym zakażeniom układu oddechowego u dzieci..

Leczenie niedokrwistości za pomocą środków ludowej

Ważny! Przed użyciem środków ludowych w leczeniu anemii skonsultuj się z lekarzem!

Czosnek. Wlać 300 g obranego czosnku wyciśniętego przez czosnek do 1 litra alkoholu. Umieść produkt w ciemnym miejscu, aby nalegać, na 3 tygodnie. Musisz wziąć ten ludowy środek na anemię na 1 łyżeczkę, 3 razy dziennie.

Sok warzywny. Wymieszaj 100 ml soku z marchwi, buraków i czarnej rzodkiewki, wlej mieszaninę do glinianego naczynia i umieść w lekko rozgrzanym piekarniku na 1 godzinę. Musisz wypić ugotowany duszony sok za 2 łyżki. łyżki stołowe 3 razy dziennie, 20 minut przed posiłkiem, przez 2-3 miesiące.

Sok Wymieszaj 200 ml soku z granatów, 100 ml soku z cytryny, marchwi i jabłek, a także 70 g miodu. Soki powinny być świeżo wyciśnięte. Musisz wziąć lek za 2 łyżki. łyżka, 3 razy dziennie, w lekko rozgrzanej formie. Przechowuj mieszaninę w zamkniętym pojemniku w lodówce.

Dieta. Stosowanie żywności bogatej w żelazo, witaminy B9 i B12 jest również doskonałym narzędziem w leczeniu anemii, od której możemy wyróżnić - pistacje, orzechy włoskie, kapustę morską, granaty, gruszki, jabłka, buraki, marchew, pomidory, zioła, gryka i kasza zbożowa.

Zapobieganie niedokrwistości

Zapobieganie anemii obejmuje następujące zalecenia:

• Jedz pokarmy wzbogacone witaminami i minerałami, koncentrując się na witaminach B9, B12 i żelazie (dzienne spożycie żelaza powinno wynosić co najmniej 8 mg);
• Unikaj przedawkowania kwasu askorbinowego (witaminy C);
• Podejmij środki zapobiegawcze, aby zapobiec obecności robaków i innych pasożytów w ciele;
• Staraj się prowadzić aktywny tryb życia, ćwiczenia;
• Obserwuj tryb pracy / odpoczynku / snu, dostań wystarczająco dużo snu;
• Unikaj stresów lub naucz się je pokonywać;
• Jeśli to możliwe, podróżuj, odpoczywaj w górach, lasach iglastych, a morze jest szczególnie przydatne;
• Unikaj kontaktu z ołowiem, insektycydami, różnymi środkami chemicznymi, substancjami toksycznymi, produktami przemysłu naftowego (benzyna i inne);
• Podczas menstruacji, ostrego i przewlekłego krwawienia, weź dodatkowo suplementy żelaza;
• W przypadku urazów związanych z krwawieniem staraj się jak najszybciej zatrzymać utratę krwi;
• Nie zostawiaj różnych chorób na własną rękę, aby nie weszły w przewlekły etap kursu;
• Rzuć alkohol, rzuć palenie;
• Przyjmuj leki dopiero po konsultacji z lekarzem.

Anemia: dotkliwość

Czas czytania: min.

Klasyfikacja niedokrwistości według ciężkości

Istnieje kilka stopni nasilenia anemii, a wszystkie z nich charakteryzują się różnymi objawami i konsekwencjami, do których może prowadzić.

Klasyfikacja ciężkości niedokrwistości (WHO)

Choroba ta zwykle dzieli się na trzy stopnie anemii, których nazwy są już znane w poprzednich artykułach: łagodna, umiarkowana i ciężka. Jeśli chodzi o łagodny stopień, w tym przypadku znak hemoglobiny mieści się w zakresie od 119 do 90 g / l. Przy poziomie nasilenia, który jest zwykle nazywany średnim, granice takiego wskaźnika, jak hemoglobina, będą następujące: od 89 do 70 g / l. Wreszcie przy ostatnim stopniu niedokrwistości białko spadnie poniżej 70 g / l.

W przypadku ostatniego stopnia anemii konsekwencje dla organizmu są dość poważne. Na pierwszych dwóch stopniach głównym problemem chorego zwykle jest to, że nie może on w pełni żyć i pracować z powodu ciągłego zmęczenia.

Co wziąć pod uwagę, mówiąc ogólnie o anemii? Klasyfikacja niedokrwistości według ciężkości sugeruje również, że należy dokonać korekty poziomu hemoglobiny u kobiet, mężczyzn i dzieci, a także osób starszych, ponieważ poziomy hemoglobiny są również związane z wiekiem i płcią..

To samo można również nazwać stopniami nasilenia niedokrwistości hemoglobiny..

Niedokrwistość hipochromowa: nasilenie

Niedokrwistość hipochromiczna jest następująca:

1. Niedobór żelaza. To jest najczęstsze. Taka niedokrwistość jest spowodowana niewielkim krwawieniem na etapie przewlekłości, wadami przewodu żołądkowo-jelitowego, w których upośledzona jest strawność żelaza i brak żelaza w diecie dostaje się do organizmu. Ponadto ten stan można również zaobserwować w okresie rodzenia dziecka.
2. Ta odmiana jest zdiagnozowana z pozytywnym efektem terapii zawierającej żelazo, hipochromią, niskim poziomem żelaza w surowicy, spadającym poziomem wskaźnika koloru;
3. Anemia nasycona żelazem lub, jak to się nazywa, siderohrestichny. W takim przypadku żelazo jest obecne we krwi w normalnej ilości, ale z pewnych powodów jego wchłanianie jest zaburzone. Z tego powodu hemoglobina nie tworzy się. Choroba pojawia się, gdy osoba zostaje zatruta truciznami chemicznymi, głównie o charakterze przemysłowym. Ponadto może pojawić się z powodu kilku leków.

Ta niedokrwistość hipochromiczna jest diagnozowana z hipochromią, normalnym wskaźnikiem poziomu żelaza w surowicy we krwi, nieskuteczną terapią lekami zawierającymi żelazo, obniżonym wskaźnikiem koloru.

Ostatni stopień niedokrwistości hipochromicznej nazywa się niedokrwistością dystrybucji żelaza. Ponadto podczas niszczenia czerwonych krwinek we krwi gromadzi się zbyt dużo żelaza. Chorobę można zdiagnozować na podstawie braku skuteczności terapii żelazem, normalnego wskaźnika żelaza, hipochromii erytrocytów i obniżonego poziomu hemoglobiny.

Klasyfikacja ciężkości niedokrwistości z niedoboru żelaza będzie zgodna z klasyfikacją zaproponowaną przez WHO. Niedokrwistość z niedoboru żelaza i ciężkość hemoglobiny sugerują inne leczenie na każdym etapie.

Nasilenie niedokrwistości u dzieci

Klasyfikacja stopni nasilenia u dzieci (w wieku poniżej pięciu lat) jest również przeprowadzana według hemoglobiny i wygląda następująco:

1. Niedokrwistość niemowlęca pierwszego stopnia - poziom hemoglobiny mieści się w zakresie od 90 do 110 g / l, a jeśli mówimy o dzieciach do sześciu miesięcy, to diagnozę można postawić, jeśli poziom białka jest mniejszy niż 90 g / l;
2. Niedokrwistość pediatryczna, nasilenie drugiego - ilość białka w tym przypadku mieści się w zakresie od 70 do 90 g / l;
3. Ciężka niedokrwistość dziecięca - białko poniżej 70 g / l.

Anemia w ciąży: ciężkość

Różne punkty widzenia reprezentują różne wskaźniki stężenia hemoglobiny u kobiet w ciąży, które można uznać za nieprawidłowe. Oto jedna z tych klasyfikacji:

1. Pierwszy lub ciężkość niedokrwistości u kobiet, zwana łagodną, ​​w pozycji oznacza granice hemoglobiny od 110 do 92 g / l;
2. Drugi, określany inaczej jako średni stopień niedokrwistości u kobiet rodzących, charakteryzuje się granicami hemoglobiny od 91 do 72 g / l;
3. Ciężki lub, jak to się nazywa, ostatni (trzeci) stopień przebiegu niedokrwistości, w którym stężenie hemoglobiny spada do 71 g / l lub mniej.

Anemia (nasilenie według poziomu hemoglobiny): leczenie

Odpowiednia diagnostyka i procedury jej wdrożenia, które mają na celu określenie leczenia niedokrwistości w stopniu ciężkim, obejmują uwzględnienie wskaźników ilościowych hemoglobiny i skupienie się na wyborze terapii opartej na tych wartościach.

1. Pierwszą rzeczą, która zostanie omówiona, jest wdrożenie leczenia niedokrwistości pierwszego stopnia nasilenia. W takim przypadku konieczna jest przede wszystkim normalizacja żywienia i specjalna dieta, która będzie zawierać odpowiednią ilość żelaza. Jeśli taki środek nie będzie skuteczny, konieczne będzie zastosowanie specjalistycznych leków zawierających żelazo oraz inne witaminy i minerały, które przyczyniają się do jego wchłaniania;
2. Leczenie niedokrwistości drugiego stopnia obejmuje również normalizację żywienia, jego wzbogacenie i właściwe planowanie w połączeniu ze stosowaniem leków zawierających żelazo. Musisz także zacząć przyjmować witaminę B12. Trudno jednak powiedzieć, który lek jest lepszy, ponieważ tylko lekarz, wyciągając wnioski na temat testów i poziomu hemoglobiny we krwi, a także biorąc pod uwagę indywidualne cechy pacjenta, może zdecydować o stosowności zastosowania tego lub innego środka;
3. Niedokrwistość ostatniego stopnia i jej leczenie to bardzo poważna sprawa, której nie można pomóc przez normalizację diety lub przyjmowanie suplementów. Jeśli do tej pory zaszła choroba, logiczne może być przetaczanie krwi.

Staje się zatem oczywiste, że lepiej nie dopuścić, aby niedokrwistość popłynęła w zaniedbaną, ciężką postać. Ważne jest, aby zdiagnozować go na początkowym etapie i pilnie rozpocząć właściwe leczenie. Pomoże to uniknąć wielu przyszłych komplikacji, które spowodują poważne uszkodzenie ciała..

Anemia: przyczyny, odmiany, diagnoza, zapobieganie

Niedokrwistość jest stanem ludzkiego ciała, charakteryzującym się zmniejszonym stężeniem hemoglobiny na jednostkę objętości krwi i z reguły koreluje z jednoczesnym spadkiem liczby czerwonych krwinek. Stan niedokrwistości jest wtórny i jest objawem różnych chorób. Liczne choroby, od chorób zakaźnych i pasożytniczych o etiologii po stany przedrakowe i obecność nowotworów, towarzyszą niedokrwistości. Jednak niedokrwistość jako stan, powodująca zaburzenia w wymianie gazowej ciała, powoduje chroniczne zmęczenie, zwiększoną senność, zawroty głowy, utratę siły i zwiększa drażliwość. W ciężkich przypadkach niedokrwistość może prowadzić do stanów wstrząsu, ciężkiego niedociśnienia, choroby wieńcowej, niewydolności płucnej, wstrząsu krwotocznego. W przypadku wykrycia niedokrwistości leczenie ma na celu wyeliminowanie towarzyszących objawów i leczenie choroby podstawowej, która spowodowała niedokrwistość.

Niedokrwistość dorosłych

Anemia jest uważana za jeden z najczęstszych stanów patologicznych wśród światowej populacji. Wśród odmian niedokrwistości wyróżnia się kilka podstawowych warunków, klasyfikując je według przyczyn niedokrwistości:

• Niedokrwistość z niedoboru żelaza;
• niedokrwistość hemolityczna;
• anemia aplastyczna;
• niedokrwistość syderoblastyczna;
• Niedobór B12 wynikający z niedoboru witaminy B12;
• niedokrwistość poporodowa;
• anemia sierpowata i inne formy.

Około jedna czwarta ludzi na świecie, zgodnie z badaniami specjalistów, cierpi na niedokrwistość z niedoboru żelaza z powodu spadku stężenia żelaza. Niebezpieczeństwo tego stanu leży w wymazanym obrazie klinicznym niedokrwistości z niedoboru żelaza. Objawy stają się wyraźne, gdy poziom żelaza i odpowiednio hemoglobiny spadnie do poziomu krytycznego.

Następujące grupy populacji są zagrożone rozwojem niedokrwistości u dorosłych:

• wyznawcy wegetariańskich zasad żywieniowych;
• osoby cierpiące na krwotok z przyczyn fizjologicznych (ciężkie miesiączki u kobiet), chorób (krwawienie wewnętrzne, ciężkie hemoroidy itp.), a także dawcy, którzy regularnie oddają krew i osocze;
• kobiety w ciąży i karmiące piersią;
• Profesjonalni atleci;
• pacjenci z przewlekłymi lub ostrymi postaciami niektórych chorób;
• kategorie ludności, które są niedożywione lub mają ograniczoną dietę.

Najczęstszą postacią niedokrwistości z niedoboru żelaza jest brak żelaza, który z kolei może być wywołany przez jeden z następujących czynników:

• niewystarczające spożycie żelaza z jedzeniem;
• zwiększone zapotrzebowanie na żelazo w związku z sytuacyjnymi lub indywidualnymi cechami (patologie rozwoju, dysfunkcje, choroby, fizjologiczne warunki ciąży, laktacja, aktywność zawodowa itp.);
• zwiększona utrata żelaza.

Łagodne formy niedokrwistości można z reguły wyleczyć, korygując dietę, przepisując kompleksy witaminowo-mineralne i preparaty zawierające żelazo. Średnia i ciężka postać niedokrwistości wymaga specjalistycznej interwencji i odpowiedniego leczenia..

Przyczyny niedokrwistości u mężczyzn

Kryterium diagnostycznym niedokrwistości u mężczyzn jest zmniejszenie stężenia hemoglobiny we krwi do poniżej 130 g / l. Statystycznie niedokrwistość u mężczyzn jest diagnozowana rzadziej niż u kobiet ze względu na cechy fizjologiczne: brak miesiączki, co prowadzi do comiesięcznej utraty krwi, ciąży, laktacji, często towarzyszy temu niedobór niezbędnych pierwiastków śladowych.
Jednak często diagnozowana jest również niedokrwistość wśród populacji mężczyzn, co z reguły jest konsekwencją obecności przewlekłej choroby i zaburzeń w funkcjonowaniu różnych układów ciała.
Tak więc utajone krwawienie z przewodu pokarmowego z erozją jelit, choroba wrzodowa, hemoroidy najczęściej prowadzą do przewlekłej niedokrwistości z niedoboru żelaza u mężczyzn. W etiologii niedokrwistości u mężczyzn mogą występować również choroby pasożytnicze, łagodne i złośliwe nowotwory. Różnorodne czynniki powodujące niedokrwistość wymagają diagnozy przyczyny stanu i odpowiedniego leczenia.

Niedokrwistość u kobiet

Niedokrwistość u kobiet jest zdiagnozowana z poziomem hemoglobiny poniżej 120 g / l (lub 110 g / l podczas ciąży). Fizjologicznie kobiety są bardziej podatne na anemię.
Przy miesięcznym krwawieniu miesiączkowym ciało kobiety traci czerwone krwinki. Średnia miesięczna utrata krwi wynosi 40-50 ml krwi, jednak przy ciężkiej miesiączce ilość wydzieliny może osiągnąć do 100 lub więcej ml przez okres 5-7 dni. Kilka miesięcy takiej regularnej utraty krwi może prowadzić do rozwoju niedokrwistości..
Inna forma ukrytej niedokrwistości, która występuje w populacji kobiet z wysoką częstością (20% kobiet), jest wywoływana przez spadek stężenia ferrytyny, białka, które pełni funkcję gromadzenia żelaza we krwi i uwalniania go, gdy poziom hemoglobiny spada.

Niedokrwistość w ciąży

Niedokrwistość w ciąży występuje pod wpływem różnych czynników. Rosnący płód usuwa z krwiobiegu matki substancje niezbędne do rozwoju, w tym żelazo, witaminę B12, kwas foliowy, które są niezbędne do syntezy hemoglobiny. Przy niewystarczającym spożyciu witamin i składników mineralnych z jedzeniem, naruszeniu jego przetwarzania, chorobach przewlekłych (zapalenie wątroby, odmiedniczkowe zapalenie nerek), ciężkiej zatrucia w pierwszym trymestrze ciąży, a także podczas ciąży mnogiej, u przyszłej matki rozwija się anemia.
Niedokrwistość fizjologiczna kobiet w ciąży obejmuje hydremię, rozrzedzenie krwi: w drugiej połowie okresu ciążowego zwiększa się objętość płynnej części krwi, co prowadzi do naturalnego zmniejszenia stężenia czerwonych krwinek i transportowanego przez nie żelaza. Ten stan jest normalny i nie jest oznaką anemii patologicznej, jeśli poziom hemoglobiny nie spadnie poniżej 110 g / l lub zostanie przywrócony niezależnie w krótkim czasie i nie ma oznak niedoboru witamin i minerałów.
Ciężka niedokrwistość kobiet w ciąży grozi poronieniem, przedwczesnym porodem, zatruciem trzeciego trymestru (stan przedrzucawkowy, stan przedrzucawkowy), powikłaniami procesu porodu, a także niedokrwistością u noworodka.
Objawy niedokrwistości u kobiet w ciąży obejmują ogólny obraz kliniczny niedokrwistości (zmęczenie, senność, drażliwość, nudności, zawroty głowy, suchą skórę, łamliwe włosy), a także perwersję zapachu i smaku (chęć jedzenia kredy, gipsu, gliny, nieprzetworzonego mięsa, substancji zapachowych o ostrym smaku zapach wśród chemii gospodarczej, materiałów budowlanych itp.).
Niewielka niedokrwistość kobiet w ciąży i karmiących zostaje przywrócona po porodzie i po zakończeniu laktacji. Jednak z niewielką przerwą między powtarzającymi się porodami proces regeneracji organizmu nie ma czasu na zakończenie, co prowadzi do zwiększonych objawów niedokrwistości, szczególnie wyraźnych z przerwą między porodami krótszą niż 2 lata. Optymalny okres regeneracji kobiecego ciała wynosi 3-4 lata.

Niedokrwistość laktacyjna

Według badań specjalistów anemię laktacyjną najczęściej diagnozuje się w dość wyraźnym stadium choroby. Rozwój niedokrwistości wiąże się z utratą krwi podczas porodu i laktacji na tle hipoalergicznej diety pielęgniarskiej. Sama produkcja mleka matki nie przyczynia się jednak do rozwoju anemii, jeśli niektóre ważne grupy żywności zostaną wykluczone z diety, na przykład rośliny strączkowe (ze względu na ryzyko zwiększonego tworzenia się gazu u dziecka), produkty mleczne i mięsne (z powodu reakcji alergicznych u dziecka) prawdopodobieństwo rozwoju niedokrwistości znacznie wzrasta.
Przyczyną późnej diagnozy niedokrwistości poporodowej jest przesunięcie uwagi ze stanu matki na dziecko, zwłaszcza u najmłodszej matki. Cechy zdrowotne dziecka podniecają ją bardziej, niż czuje się lepiej, a zespół objawów niedokrwistości - zawroty głowy, zmęczenie, senność, zmniejszona koncentracja, bladość skóry - są najczęściej postrzegane jako wynik przepracowania związanego z opieką nad noworodkiem.
Innym powodem występowania niedokrwistości z niedoboru żelaza u kobiet karmiących piersią jest nieporozumienie dotyczące wpływu preparatów żelaza, które dostają się do mleka matki na pracę przewodu pokarmowego dziecka. Ta opinia nie została potwierdzona przez ekspertów, a w diagnozie niedokrwistości z niedoboru żelaza leki i kompleksy witaminowo-mineralne przepisane przez specjalistę są obowiązkowe.

Niedokrwistość menopauzy

Niedokrwistość podczas menopauzy u kobiet jest dość częstym zjawiskiem. Zmiany hormonalne, konsekwencje okresu menstruacji, ciąży, porodu, różnych stanów dysfunkcyjnych i interwencji chirurgicznych stają się przyczyną przewlekłej anemii, która nasila się na tle zmian menopauzalnych w ciele.
Restrykcyjna dieta odgrywa również prowokującą rolę, niezrównoważona dieta, do której stosują kobiety, dążąc do zmniejszenia tempa przyrostu masy ciała z powodu wahań równowagi hormonalnej w okresie przedmenopauzalnym i bezpośrednio w okresie menopauzy.
W wieku menopauzy następuje również zmniejszenie rezerw ferrytyny w organizmie, co jest dodatkowym czynnikiem w rozwoju niedokrwistości.
Wahania zdrowia, zmęczenie, drażliwość, zawroty głowy są często postrzegane jako objawy menopauzy, co prowadzi do późnego rozpoznania niedokrwistości.

Niedokrwistość dziecięca

Według badań Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) 82% dzieci cierpi na niedokrwistość o różnym nasileniu. Niski poziom niedoboru hemoglobiny i żelaza o różnej etiologii prowadzi do upośledzenia rozwoju psychicznego i fizycznego dziecka. Główne przyczyny niedokrwistości w dzieciństwie obejmują:

• brak pełnej, zbilansowanej diety;
• upośledzone wchłanianie żelaza w przewodzie żołądkowo-jelitowym;
• zaburzenia regulacji metabolizmu witamin;
• choroby pasożytnicze;
• dysbioza, zapalenie żołądka, zapalenie żołądka i dwunastnicy i inne choroby żołądkowo-jelitowe;
• zaburzenia równowagi hormonalnej;
• czynniki środowiskowe: zatrucie metalami ciężkimi, zanieczyszczenie gazem, zanieczyszczenie wody, żywności itp..

Zapotrzebowanie na żelazo różni się u dzieci w zależności od wieku, a po osiągnięciu okresu dojrzewania koreluje z płcią. Leczenie niedokrwistości u dzieci ze zrównoważoną dietą nie zawsze jest skuteczne, dlatego eksperci wolą regulację za pomocą leków, które gwarantują niezbędną dawkę pierwiastków śladowych do organizmu dziecka.

Niedokrwistość niemowlęca

Noworodek rodzi się z pewnym zapasem żelaza uzyskanym od matki w okresie rozwoju płodowego. Połączenie niedoskonałości tworzenia się własnej krwi i szybkiego wzrostu fizycznego prowadzi do fizjologicznego zmniejszenia stężenia hemoglobiny we krwi u zdrowych dzieci urodzonych na czas, w wieku 4-5 miesięcy, u wcześniaków - w wieku 3 miesięcy.
Sztuczne i mieszane karmienie są uważane za czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia niedokrwistości. Niedobór hemoglobiny rozwija się szczególnie szybko, gdy zastępuje się mleko matki i / lub sztuczne mieszanki mlekiem krowim, kozim, zbożowymi i innymi produktami w okresie do 9-12 miesięcy.
Objawy niedokrwistości u dzieci poniżej jednego roku obejmują:

• bladość skóry, ponieważ skóra jest nadal bardzo cienka, występuje zwiększona „przezroczystość”, „sinica” skóry;
• niepokój, bezprzyczynowy płacz;
• zaburzenia snu;
• zmniejszony apetyt;
• wypadanie włosów poza fizjologicznymi ramami zmiany linii włosów;
• częste plucie;
• mały przyrost masy;
• opóźnione w rozwoju fizycznym, a następnie psychoemocjonalnym, spadku zainteresowania, braku ekspresji kompleksu animacji itp..

Cechą dzieci w tym wieku jest zdolność do wysokiego (do 70%) wchłaniania żelaza z pożywienia, dlatego nie we wszystkich przypadkach anemii pediatrzy widzą potrzebę przepisywania, ograniczając się do dostosowania diety dziecka, przejścia na pełne karmienie piersią i wybrania odpowiedniej mieszanki zastępczej. Przy wyraźnym stopniu niedokrwistości preparaty żelaza są przepisywane w dawce dostosowanej do wieku, na przykład Ferrum Lek lub Maltofer w postaci kropli syropu.
Podczas diagnozowania wyraźnego stopnia niedokrwistości przyczyną może nie być dieta, ale choroby, patologie i dysfunkcje organizmu dziecka. Niedokrwistość może być również spowodowana chorobami dziedzicznymi, niektóre dziedziczne zaburzenia rozwojowe i choroby charakteryzują się spadkiem stężenia żelaza, spektrocytopenią, niewydolnością układu krwiotwórczego itp. Przy utrzymującym się niskim poziomie hemoglobiny konieczne jest obowiązkowe badanie dzieci i korekcja pierwotnej choroby.

Niedokrwistość przedszkolna

Wielkoskalowe badanie przeprowadzone w 2010 r. Ujawniło wysoką częstość niedokrwistości z niedoboru żelaza u dzieci w wieku przedszkolnym: co drugie dziecko cierpi na brak hemoglobiny z powodu niskiego poziomu żelaza. W etiologii tego zjawiska mogą występować różne czynniki, ale najczęstsze są konsekwencje nieskorygowanej niedokrwistości w pierwszym roku życia..
Drugi czynnik wywołujący anemię u przedszkolaków jest często łączony z pierwszym. Niedostatecznie zbilansowana dieta, brak białka (produkty mięsne) i witamin (warzywa) często tłumaczy się niechęcią dziecka do jedzenia mięsa i warzyw, preferując potrawy gotowe i słodycze. Jest to wyłącznie kwestia rodzicielstwa i uwagi rodziców na zdrową dietę bez dostarczania alternatywnych produktów od najmłodszych lat, co wymaga również przeniesienia członków rodziny na racjonalnie skomponowaną dietę.
W przypadku, gdy odżywianie spełnia normy wiekowe, a dziecko wykazuje oznaki niedokrwistości (bladość, sucha skóra, zmęczenie, zmniejszony apetyt, zwiększona kruchość płytek paznokciowych itp.), Konieczne jest badanie specjalistyczne. Pomimo faktu, że u 9 na 10 dzieci w wieku przedszkolnym ze zdiagnozowaną niedokrwistością jest spowodowany niedoborem żelaza, u 10% niedokrwistości przyczyną są choroby i patologie (celiakia, białaczka itp.).

Niedokrwistość u dzieci w szkole podstawowej

Normy hemoglobiny we krwi u dzieci w wieku 7-11 lat - 130 g / l. Manifestacje niedokrwistości w tym okresie wieku stopniowo rosną. Objawami rozwijającej się niedokrwistości są, oprócz objawów niedokrwistości w wieku przedszkolnym, zmniejszone stężenie, częste ostre choroby wirusowe i bakteryjne układu oddechowego, zwiększone zmęczenie, które może wpływać na wyniki działań edukacyjnych.
Ważnym czynnikiem w rozwoju anemii u dzieci uczęszczających do placówek edukacyjnych jest brak kontroli nad dietą. W tym okresie wieku wystarczający poziom wchłaniania żelaza z pokarmu wchodzącego do organizmu jest nadal zachowany (do 10%, zmniejszając się o 3% do wieku osoby dorosłej), dlatego odpowiednio zorganizowany posiłek z bogatymi witaminami i minerałami na jego podstawie służy jako zapobieganie i korygowanie niedokrwistości z niedoboru żelaza.
Bezczynność, ograniczona aktywność na świeżym powietrzu, preferencje dotyczące gier w domu, zwłaszcza na tabletach, smartfonach itp., Dyktując długi pobyt w bezruchu, również wywołują niedokrwistość.

Niedokrwistość pokwitania

Okres nastoletni jest niebezpieczny dla rozwoju niedokrwistości, szczególnie u dziewcząt z początkiem miesiączki, charakteryzujących się okresowym spadkiem poziomu hemoglobiny z utratą krwi. Drugi czynnik wywołujący początek niedokrwistości u dorastających dziewcząt wiąże się z koncentracją na własnym wyglądzie, chęcią przestrzegania różnych diet i ograniczeniem codziennej diety, wykluczeniem produktów niezbędnych dla zdrowia.
Szybki wzrost, intensywne ćwiczenia, złe odżywianie i niedokrwistość z poprzedniego okresu wpływają również na młodzież obu płci. Objawy niedokrwistości u nastolatków obejmują niebieski odcień twardówki oczu, zmianę kształtu paznokci (miseczka w kształcie miseczki), zaburzenia układu trawiennego, zaburzenia smaku i zapach.
Ciężkie postacie choroby w okresie nastoletnim wymagają terapii lekowej. Z reguły stwierdza się zmianę formuły krwi nie wcześniej niż 10-12 dni po rozpoczęciu leczenia, objawy powrotu do zdrowia klinicznego, pod warunkiem przepisania specjalisty, obserwuje się po 6-8 tygodniach.

Przyczyny niedokrwistości

Niedokrwistość charakteryzuje się zmniejszeniem stężenia hemoglobiny i czerwonych krwinek w jednostce krwi. Głównym celem czerwonych krwinek jest udział w wymianie gazowej, transporcie tlenu i dwutlenku węgla, a także składników odżywczych i produktów przemiany materii do komórek i tkanek w celu dalszego przetwarzania.
Czerwone krwinki są wypełnione hemoglobiną, białkiem, które daje czerwone krwinki i czerwoną krew. Skład hemoglobiny obejmuje żelazo, a zatem jego brak w ciele prowadzi do wysokiej częstości odmian anemii z niedoborem żelaza wśród wszystkich odmian tego stanu.
Istnieją trzy główne czynniki rozwoju niedokrwistości:

• ostra lub przewlekła utrata krwi;
• hemoliza, niszczenie czerwonych krwinek;
• zmniejszone wytwarzanie erytrocytów szpiku kostnego.

Zgodnie z różnorodnością czynników i przyczyn wyróżnia się następujące typy niedokrwistości:

• żywność związana z brakiem diety lub ogólnym brakiem żywności;
• fizyczne (urazy, interwencje chirurgiczne, poród, odmrożenia, oparzenia itp.);
• etiologia genetyczna;
• zakaźna, wtórna niedokrwistość w chorobach takich jak wirusowe zapalenie wątroby, marskość wątroby, gruźlica wątroby, kłębuszkowe zapalenie nerek, choroby przewodu pokarmowego (wrzód żołądkowo-jelitowy, zapalenie jelita grubego, zapalenie żołądka, choroba Leśniowskiego-Crohna), reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń układowy, łagodne i złośliwe nowotwory;
• zakaźny (chorobami wirusowymi, bakteryjnymi, pasożytniczymi i pierwotniakowymi);
• zatrucie toksycznymi substancjami i lekami, w tym podczas długiego, szczególnie niekontrolowanego przebiegu terapii (antybiotykoterapia, przyjmowanie cytostatyków, niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki przeciwtarczycowe, przeciwpadaczkowe);
• ekspozycja na fale radioaktywne.

Klasyfikacja niedokrwistości

Klasyfikacja stanu anemicznego opiera się na różnych objawach opisujących etiologię, mechanizmy rozwoju choroby, stadium niedokrwistości i wskaźniki diagnostyczne.

Klasyfikacja ważności

Nasilenie niedokrwistości zależy od liczby krwinek i zależy od wieku, płci i okresu fizjologicznego.
Zwykle u zdrowego dorosłego mężczyzny stężenie hemoglobiny wynosi 130-160 g / l krwi, u kobiety od 120 do 140 g / l, podczas ciąży od 110 do 130 g / l.
U obu płci zdiagnozowano łagodny stopień obniżenia stężenia hemoglobiny do 90 g / l, przy średniej wartości odpowiadającej zakresowi od 70 do 90 g / l, ciężki stopień niedokrwistości charakteryzuje się obniżeniem poziomu hemoglobiny poniżej granicy 70 g / l.

Klasyfikacja odmian według mechanizmu rozwoju państwa

W patogenezie niedokrwistości obserwuje się trzy czynniki, które mogą działać indywidualnie lub razem:

• ostra lub przewlekła utrata krwi;
• zaburzenia układu krwiotwórczego, wytwarzanie czerwonych krwinek przez szpik kostny (niedobór żelaza, niedokrwistość aplastyczna, nerkowa, niedobór niedokrwistości z brakiem witaminy B12 i / lub kwasu foliowego);
• zwiększone zniszczenie czerwonych krwinek przed końcem okresu funkcjonowania (120 dni) z powodu czynników genetycznych, chorób autoimmunologicznych.

Klasyfikacja kolorów

Wskaźnik koloru służy jako wskaźnik nasycenia czerwonych krwinek hemoglobiną i jest obliczany przy użyciu specjalnego wzoru w badaniu krwi.
Postać hipochromowa o osłabionym kolorze czerwonych krwinek jest diagnozowana z indeksem kolorów poniżej 0,80.
Postać normochromowa, ze wskaźnikiem koloru w normalnym zakresie, jest określona przez zakres 0,80-1,05.
Postać hiperchromiczna, z nadmiernym nasyceniem hemoglobiną, odpowiada wskaźnikowi koloru powyżej 1,05.

Klasyfikacja morfologiczna

Rozmiar czerwonych krwinek jest ważnym wskaźnikiem w diagnozie przyczyny niedokrwistości. Różne rozmiary czerwonych krwinek mogą wskazywać na etiologię i patogenezę stanu. Zwykle wytwarzane są czerwone krwinki o średnicy od 7 do 8,2 mikrometrów. Następujące odmiany wyróżnia się na podstawie określenia wielkości przeważającej liczby czerwonych krwinek we krwi:

• mikrocytowy, średnica erytrocytów mniejsza niż 7 mikronów, wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo niedoboru żelaza;
• różnorodność normocytowa, wielkość czerwonych krwinek od 7 do 8,2 mikrona. Normocytoza jest oznaką posthemmarogicznej postaci;
• makrocytowy, z czerwonymi krwinkami większymi niż 8,2 i mniejszymi niż 11 mikronów, zwykle wskazuje na niedobór witaminy B12 (forma szkodliwa) lub kwasu foliowego;
• megalocytoza, forma megalocytyczna (megaloblastyczna), w której średnica czerwonych krwinek wynosi ponad 11 mikronów, odpowiada ciężkim stadiom niektórych form, zaburzeniom w tworzeniu czerwonych krwinek itp..

Klasyfikacja oparta na ocenie zdolności regeneracyjnej szpiku kostnego

Stopień erytropoezy, zdolność czerwonego szpiku kostnego do tworzenia czerwonych krwinek, ocenia się za pomocą wskaźnika ilościowego retikulocytów, komórek progenitorowych lub „niedojrzałych” czerwonych krwinek, który jest uważany za główne kryterium oceny zdolności regeneracji tkanki szpiku kostnego i jest ważnym czynnikiem w przewidywaniu stanu pacjenta i wyborze metod leczenia. Normalne stężenie retikulocytów jest wskaźnikiem 0,5-1,2% całkowitej liczby czerwonych krwinek na jednostkę krwi.
W zależności od poziomu retikulocytów rozróżnia się następujące formy:

• regeneracyjny, co wskazuje na normalną zdolność szpiku kostnego do regeneracji. Poziom retikulocytów wynosi 0,5-1,2%;
• hiporegeneracyjny, o stężeniu niedojrzałych krwinek czerwonych poniżej 0,5%, co wskazuje na zmniejszoną zdolność szpiku kostnego do samodzielnego odzyskiwania;
• hiperregeneratywny, liczba retikulocytów większa niż 2%;
• niedokrwistość aplastyczna jest diagnozowana ze zmniejszeniem stężenia niedojrzałych krwinek czerwonych o mniej niż 0,2% wśród masy wszystkich czerwonych krwinek i jest oznaką gwałtownego stłumienia zdolności do regeneracji.

Niedokrwistość z niedoboru żelaza (IDA)

Niedobór żelaza stanowi do 90% wszystkich odmian warunków anemicznych. Według badań Światowej Organizacji Zdrowia, co szósty mężczyzna i jedna na trzy kobiety na świecie cierpią z powodu tej postaci..
Hemoglobina jest złożonym związkiem białkowym zawierającym żelazo, które jest w stanie odwracalne wiązanie z cząsteczkami tlenu, co jest podstawą procesu transportu tlenu z płuc do tkanek ciała.
Formą niedoboru żelaza jest niedokrwistość hipochromiczna z objawami mikrocytozy, obecnością czerwonych krwinek o średnicy mniejszej niż normalna we wzorze krwi, co jest związane z niedoborem żelaza, podstawowym elementem do tworzenia hemoglobiny, wypełniania jamy erytrocytów i nadawania jej czerwonego koloru.
Żelazo jest niezbędnym pierwiastkiem śladowym zaangażowanym w wiele procesów metabolicznych, metabolizm składników odżywczych i wymianę gazową w organizmie. W ciągu dnia dorosły wydaje 20-25 mg żelaza, a całkowita podaż tego pierwiastka w organizmie wynosi około 4 g.

Powody rozwoju IDA

Przyczyny rozwoju tej formy stanu obejmują czynniki o różnej etiologii.
Zaburzenia żelaza:

• niezrównoważona dieta, surowy wegetarianizm bez rekompensaty za produkty zawierające żelazo, głód, diety, przyjmowanie leków, środki odurzające i inne substancje, które tłumią uczucie głodu, zaburzenia apetytu z powodu chorób o etiologii fizycznej lub psychoemocjonalnej;
• społeczno-ekonomiczne przyczyny niedożywienia, niedobory żywności.

Naruszenie procesu wchłaniania, wchłaniania żelaza:

• choroby przewodu żołądkowo-jelitowego (zapalenie żołądka, zapalenie jelita grubego, wrzód trawienny, resekcja tego narządu).

Brak równowagi w zużyciu i przyjmowaniu żelaza z powodu zwiększonego zapotrzebowania organizmu:

• ciąża, laktacja;
• wiek dojrzałych skoków wzrostu fizycznego;
• przewlekłe choroby wywołujące niedotlenienie (zapalenie oskrzeli, obturacyjna choroba płuc, wady serca i inne choroby układu sercowo-naczyniowego i układu oddechowego);
• choroby, którym towarzyszą procesy ropno-nekrotyczne: posocznica, ropnie tkanek, rozstrzenie oskrzeli itp..

Utrata żelaza przez organizm, ostry lub przewlekły krwotok:

• z krwotokami płucnymi (gruźlica, tworzenie się nowotworów w płucach);
• z krwawieniem z przewodu pokarmowego towarzyszącym wrzodom żołądka, wrzodom dwunastnicy, nowotworom żołądka i jelit, ciężkim nadżerkom błony śluzowej żołądka i jelit, żylaków przełyku, odbytnicy, hemoroidów, robakom inwazji jelit, wrzodziejącemu zapaleniu jelita grubego i innym;
• z krwawieniem z macicy (ciężka miesiączka, rak macicy, szyjki macicy, mięśniaka, przerwanie łożyska w okresie ciążowym lub podczas porodu, ciąża pozamaciczna podczas wydalenia, urazy macicy i szyjki macicy);
• krwawienie z lokalizacją w nerkach (tworzenie się guzów w nerkach, zmiany gruźlicze w nerkach);
• krwawienie, w tym wewnętrzne i utajone, z powodu obrażeń, utraty krwi podczas oparzeń, odmrożenia, podczas planowanych i pilnych interwencji chirurgicznych itp..

Objawy IDA

Obraz kliniczny formy niedoboru żelaza to zespół anemiczny i sideropeniczny, spowodowany przede wszystkim niewystarczającą wymianą gazową w tkankach organizmu.
Objawy zespołu anemicznego obejmują:

• ogólne złe samopoczucie, chroniczne zmęczenie;
• słabość, niezdolność do przetrwania długotrwałego stresu fizycznego i psychicznego;
• zaburzenie deficytu uwagi, trudności z koncentracją, sztywność;
• drażliwość;
• bóle głowy;
• zawroty głowy, czasami omdlenia;
• senność i zaburzenia snu;
• duszność, szybkie bicie serca, zarówno podczas stresu fizycznego i / lub psycho-emocjonalnego, jak iw spoczynku;
• czarny stolec (z krwawieniem z przewodu pokarmowego).

Zespół Sideropeniczny charakteryzuje się następującymi objawami:

• wypaczenie preferencji smakowych, głód jedzenia kredy, gliny, surowego mięsa itp.;
• zniekształcenie zapachu, chęć wąchania farby, chemii gospodarczej, substancji o ostrym zapachu (aceton, benzyna, proszek do prania itp.);
• kruchość, suche włosy, brak połysku;
• białe plamki na płytkach paznokciowych dłoni;
• sucha skóra, złuszczanie;
• bladość skóry, czasem - błękit twardówki;
• obecność zapalenia warg (pęknięcia, „zacięcie”) w kącikach ust.

W ciężkich stadiach IDA obserwuje się objawy neurologiczne: uczucie „gęsiej skórki”, drętwienie kończyn, trudności z połykaniem, osłabienie kontroli pęcherza itp..

Diagnoza IDA

Rozpoznanie niedokrwistości z niedoboru żelaza opiera się na danych z badania zewnętrznego, oceny wyników laboratoryjnych badań krwi i badania instrumentalnego pacjenta.
Podczas zewnętrznego badania lekarskiego i wywiadu zwróć uwagę na stan skóry, śluzówek jamy ustnej, kącików warg, a także oceń wielkość śledziony podczas badania palpacyjnego.
Ogólne badanie krwi w klasycznym obrazie klinicznym IDA pokazuje zmniejszenie stężenia czerwonych krwinek i hemoglobiny w zależności od wieku i płci, obecność czerwonych krwinek o różnych rozmiarach (poikilocytoza), ujawnia mikrocytozę, obecność, w ciężkich postaciach, przewagę czerwonych krwinek o średnicy mniejszej niż 7,2 mikrona, hipochromiczny, źle zaznaczony kolor krwinek czerwonych, niski wskaźnik barwy.
Wyniki biochemicznego badania krwi z użyciem IDA mają następujące wskaźniki:

• obniżone w stosunku do normalnych ogranicza stężenie ferrytyny, białka, które pełni funkcję składu żelaza w ciele;
• żelazo o niskiej surowicy;
• zwiększona zdolność wiązania żelaza w surowicy krwi.

Diagnoza IDA nie ogranicza się do wykrywania niedoboru żelaza. Aby skutecznie skorygować stan po zebraniu wywiadu, specjalista przepisuje badania instrumentalne, jeśli to konieczne, w celu wyjaśnienia patogenezy choroby. Badania instrumentalne w tym przypadku obejmują:

• fibrogastroduodenoskopia, badanie stanu błony śluzowej przełyku, ścian żołądka, dwunastnicy;
• badanie ultrasonograficzne wątroby, nerek, żeńskich narządów rozrodczych;
• kolonoskopia, badanie ścian jelita grubego;
• metody tomografii komputerowej;
• Badanie rentgenowskie płuc.

Leczenie niedokrwistości o etiologii niedoboru żelaza

W zależności od stadium i patogenezy IDA terapię wybiera się za pomocą korekcji diety, medycznego przebiegu leczenia, interwencji chirurgicznej w celu wyeliminowania przyczyn utraty krwi lub kombinacji metod.

Dieta kliniczna z niedoborem żelaza

Żelazo spożywane z żywnością dzieli się na hem, pochodzenie zwierzęce i niehemowe żelazo pochodzenia roślinnego. Odmiana hemu jest trawiona znacznie lepiej, a jej brak żywienia, na przykład u wegetarian, prowadzi do rozwoju IDA.
Produkty zalecane do korekcji niedoboru żelaza obejmują:

• grupa hemu w malejącym porządku żelaza: wątroba wołowa, język wołowy, mięso królika, mięso indycze, mięso gęsi, wołowina, niektóre rodzaje ryb;
• grupa niehemowa: suszone grzyby, świeży groszek, kasza gryczana, płatki owsiane i owies, świeże grzyby, morele, gruszki, jabłka, śliwki, wiśnie, buraki itp..

Pomimo pozornie wysokiej zawartości żelaza w warzywach, owocach i produktach warzywnych podczas badania składu, strawność żelaza z nich jest nieznaczna, 1-3% całkowitej objętości, szczególnie w porównaniu z produktami pochodzenia zwierzęcego. Tak więc, jedząc wołowinę, ciało jest w stanie wchłonąć do 12% wymaganego pierwiastka zawartego w mięsie.
Korygując IDA za pomocą diety, należy zwiększyć zawartość żywności bogatej w witaminę C i białko (mięso) w diecie oraz zmniejszyć spożycie jajek, soli kuchennej, napojów kofeinowych i żywności bogatej w wapń ze względu na wpływ na wchłanianie żelaza z diety.

Terapia lekowa

W umiarkowanych i ciężkich postaciach dieta terapeutyczna jest połączona z wyznaczeniem leków dostarczających żelazo w łatwo przyswajalnej formie. Leki różnią się rodzajem związku, dawką, formą uwalniania: tabletki, drażetki, syropy, krople, kapsułki, roztwory do wstrzykiwań.
Preparaty do stosowania doustnego są przyjmowane godzinę przed posiłkami lub dwie godziny po wchłonięciu żelaza, a napoje zawierające kofeinę (herbata, kawa) nie są zalecane jako płyn ułatwiający połykanie, ponieważ zaburza to wchłanianie pierwiastka. Przerwa między dawkami leków powinna wynosić co najmniej 4 godziny. Samoleczenie może powodować zarówno skutki uboczne niewłaściwie dobranej postaci lub dawki, jak i zatrucie żelazem.
Dawkę leków i formę uwalniania określa specjalista, koncentrując się na wieku, stadium choroby, przyczynach stanu, ogólnym obrazie klinicznym i indywidualnych cechach pacjenta. Dawki można dostosować w trakcie leczenia zgodnie z wynikami pośrednich lub kontrolnych badań krwi i / lub samopoczucia pacjenta.
Preparaty żelaza w trakcie leczenia są przyjmowane od 3-4 tygodni do kilku miesięcy z okresowym monitorowaniem poziomu hemoglobiny.
Wśród dostawców doustnych suplementów żelaza wyróżnia się leki o dwuwartościowej lub trójwartościowej formie żelaza. W tej chwili, według badań, żelazo żelazne jest uważane za preferowaną formę do podawania doustnego ze względu na jego większą zdolność do wchłaniania w ciele i oszczędność działania na żołądek..
Produkty zawierające żelazo w postaci kropli i syropów są uwalniane dla dzieci, co jest spowodowane zarówno cechami związanymi z wiekiem przyjmowania leków, jak i krótszym przebiegiem leczenia niż u dorosłych, ze względu na zwiększone wchłanianie żelaza z żywności. Jeśli możliwe jest przyjmowanie kapsułek, drażetek i tabletek, a także długich kursów, preferowane powinny być stałe postacie leków zawierających żelazo, ponieważ postacie płynne o przedłużonym stosowaniu mogą mieć negatywny wpływ na szkliwo zęba i powodować jego ciemnienie.
Następujące leki są uważane za najpopularniejsze formy tabletek: Ferroplex, Sorbifer, Actiferrin, Totem (żelazna postać żelaza) i Maltofer, Ferrostat, Ferrum Lek z żelazem.
Postacie doustne są łączone z witaminą C (kwas askorbinowy) w dawkach przepisanych przez lekarza dla lepszego wchłaniania.
Domięśniowe i dożylne zastrzyki preparatów żelaza są przepisywane w ograniczonych sytuacjach, takich jak:

• ciężki etap niedokrwistości;
• nieskuteczność przebiegu przyjmowania doustnych form narkotyków;
• obecność określonych chorób przewodu żołądkowo-jelitowego, w których przyjmowanie form doustnych może pogorszyć stan pacjenta (z ostrym zapaleniem żołądka, wrzodem żołądka, wrzodem dwunastnicy, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, chorobą Crohna itp.);
• z indywidualną nietolerancją doustnych form leków zawierających żelazo;
• w sytuacjach nagłej potrzeby nasycenia organizmu żelazem, na przykład ze znaczną utratą krwi z powodu urazu lub przed zabiegiem chirurgicznym.

Wprowadzenie preparatów żelaza dożylnie i domięśniowo może prowadzić do reakcji nietolerancji, w wyniku czego podobny przebieg terapii odbywa się wyłącznie pod nadzorem specjalisty w warunkach stacjonarnych lub klinicznych. Do niepożądanych skutków wstrzyknięcia domięśniowego płynów zawierających żelazo należy odkładanie hemosyderyny podskórnie w miejscu wstrzyknięcia. Ciemne plamy na skórze w miejscu wstrzyknięcia mogą trwać od półtora do 5 lat.
Niedokrwistość z niedoboru żelaza dobrze reaguje na leczenie farmakologiczne, z zastrzeżeniem przepisanej dawki i czasu trwania leczenia. Jeśli jednak w etiologii choroby zostaną zidentyfikowane pierwotne poważne choroby i zaburzenia, terapia będzie objawowa i przyniesie krótkotrwały efekt..
Aby wyeliminować takie przyczyny, jak krwawienie wewnętrzne, w postaci krwotocznej, niedokrwistość z niedoboru żelaza jest leczona metodami chirurgicznymi. Interwencja chirurgiczna pozwala wyeliminować główny czynnik w ostrym lub przewlekłym krwawieniu, zatrzymać utratę krwi. W przypadku wewnętrznego krwawienia z przewodu pokarmowego stosuje się metody fibrogastroduodenoskopowe lub kolonoskopię w celu identyfikacji obszaru krwawienia i środków w celu jego zatrzymania, na przykład odcięcia polipa, krzepnięcia wrzodu.
W przypadku wewnętrznego krwawienia narządów otrzewnowych i narządów rozrodczych u kobiet stosuje się laparoskopową metodę interwencji.
Metody awaryjne obejmują transfuzję dawców krwinek czerwonych w celu szybkiego przywrócenia poziomu koncentracji krwinek czerwonych i hemoglobiny na jednostkę krwi.
Zapobieganie niedoborowi żelaza jest uważane za zbilansowaną dietę i terminowe środki diagnostyczne i terapeutyczne w celu utrzymania zdrowia.

Niedokrwistość z niedoborem kobalaminy lub witaminy B12

Formy deficytowe nie ograniczają się do niedokrwistości z niedoboru żelaza. Anemia złośliwa to stan występujący na tle złego wchłaniania witaminy B12, jej niewystarczającego spożycia, zwiększonego spożycia, odchyleń w syntezie ochronnych białek lub patologii wątroby, które zapobiegają gromadzeniu się i magazynowaniu kobalaminy. W ptogenezie tej formy odnotowano również częste połączenie z niedoborem kwasu foliowego..
Wśród przyczyn tej wadliwej formy są:

• niedobór witaminy B12 w żywności. Zwykle wątroba zawiera zapasy kobalaminy, które mogą zaspokoić potrzeby organizmu przez 2-4 lata. W przypadku czynnika żywieniowego niedobór witaminy B12 powinien być wyraźny i przedłużony (głód, monotonna dieta);
• zaburzona synteza wewnętrznego czynnika Castle'a lub gastromukoproteiny, białka, które chroni kobalaminę przed negatywnym działaniem flory jelitowej i bierze udział w absorpcji witaminy B przez ściany jelit. To odchylenie można zaobserwować w chorobach przewodu żołądkowo-jelitowego (zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka, resekcja żołądka, formacje nowotworowe żołądka i jelit);
• dysfunkcja jelit z powodu ciężkiej dysbiozy, pasożytozy, robaków pasożytniczych, chorób zakaźnych jelit;
• zwiększone zapotrzebowanie organizmu na kobalaminę: okres ciążowy, szczególnie w przypadku ciąży mnogiej, etap szybkiego wzrostu (niemowlęctwo, dojrzewanie), nadmierne ćwiczenia bez korekty odżywiania do potrzeb organizmu;
• zmniejszenie funkcji depot wątroby z powodu chorób, które naruszają strukturę jej tkanek, na przykład marskości wątroby.

Objawy zgubnej postaci

Obraz kliniczny niedoboru witaminy B12 i kwasu foliowego obejmuje zespoły anemiczne, żołądkowo-jelitowe i nerwobólowe.
W szczególności kompleks objawów anemicznych dla tego rodzaju niedoboru obejmuje takie specyficzne objawy, jak zażółcenie skóry i twardówki oraz wzrost ciśnienia krwi. Inne objawy są charakterystyczne, w tym IDA: osłabienie, zmęczenie, zawroty głowy, duszność, przyspieszone bicie serca (sytuacyjne), tachykardia itp..
Objawy związane z funkcjonowaniem przewodu żołądkowo-jelitowego obejmują następujące objawy atrofii błony śluzowej żołądka i jelit:

• czerwony, „błyszczący” język, często ze skargami na pieczenie na jego powierzchni;
• zjawiska aftowego zapalenia jamy ustnej, owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej;
• zaburzenia apetytu: zmniejszaj się aż do całkowitej nieobecności;
• uczucie ciężkości w żołądku po jedzeniu;
• zmniejszenie masy ciała pacjenta w niedalekiej historii;
• zaburzenia, trudności w procesie wypróżniania, zaparcia, ból odbytnicy;
• powiększenie wątroby, powiększenie wątroby.

Zespół neuronalny z niedoborem witaminy B12 składa się z następujących objawów:

• uczucie osłabienia kończyn dolnych przy silnym wysiłku fizycznym;
• drętwienie, mrowienie, „gęsia skórka” na powierzchni rąk i nóg;
• zmniejszona wrażliwość obwodowa;
• zanik tkanki mięśniowej nóg;
• objawy konwulsyjne, skurcze mięśni itp..

Diagnoza niedoboru kobalaminy

Środki diagnostyczne obejmują ogólne badanie lekarskie pacjenta, zbieranie wywiadu, laboratoryjne badania krwi oraz, w razie potrzeby, metody badań instrumentalnych.
W przypadku ogólnego badania krwi odnotowuje się następujące zmiany:

• Poziom erytrocytów i hemoglobiny zmniejszony w stosunku do limitów wiekowych
• hiperchromia, wzrost wskaźnika barwy koloru czerwonych krwinek;
• makrocytoza erytrocytów, przekraczająca ich średnicę większą niż 8,0 mikronów;
• poikilocytoza, obecność czerwonych krwinek o różnych rozmiarach;
• leukopenia, niewystarczające stężenie leukocytów;
• limfocytoza, przekraczająca granice norm poziomu limfocytów we krwi;
• małopłytkowość, niewystarczająca liczba płytek krwi na jednostkę krwi.

Badania biochemiczne próbek krwi ujawniają hiperbilirubinemię i niedobór witaminy B12.
Aby zdiagnozować obecność i nasilenie atrofii błon śluzowych żołądka i jelit, a także zidentyfikować możliwe choroby pierwotne, stosuje się instrumentalne metody badania pacjentów:

• badanie fibrogastroduodenoskopowe;
• analiza materiału z biopsji;
• kolonoskopia;
• irygoskopia;
• USG wątroby.

Metody leczenia

W większości przypadków niedokrwistość z niedoboru witaminy B12 wymaga hospitalizacji lub leczenia w warunkach szpitalnych. W przypadku terapii przede wszystkim zalecana jest dieta z produktami nasyconymi kobalaminą i kwasem foliowym (wątroba, wołowina, makrela, sardynki, dorsz, ser itp.), Drugie zastosowanie leków.
W obecności objawów neurologicznych zastrzyki cyjanobalaminy podaje się domięśniowo w zwiększonej dawce: 1000 mcg dziennie, aż znikną neurologiczne oznaki niedoboru. W przyszłości dawka zostanie zmniejszona, jednak przy diagnozie wtórnej etiologii leki są najczęściej przepisywane na całe życie..
Po wypisaniu z placówki medycznej pacjent musi być poddawany regularnym badaniom profilaktycznym przez terapeutę, hematologa i gastrologa.

Niedokrwistość aplastyczna: objawy, przyczyny, diagnoza, leczenie

Niedokrwistość aplastyczna może być chorobą wrodzoną lub nabytą, rozwijającą się pod wpływem czynników wewnętrznych i zewnętrznych. Sam stan występuje z powodu hipoplazji szpiku kostnego, zmniejszenia zdolności do wytwarzania komórek krwi (czerwonych krwinek, białych krwinek, płytek krwi, limfocytów).

Powody rozwoju formy aplastycznej

W przypadku aplastycznych, hipoplastycznych postaci niedokrwistości przyczyny tego stanu mogą być następujące:

• wada komórek macierzystych;
• zahamowanie procesu hematopoezy (hematopoezy);
• niewydolność czynników stymulujących hematopoezę;
• reakcje immunologiczne, autoimmunologiczne;
• niedobór żelaza, witaminy B12 lub ich wykluczenie z procesu hematopoezy z powodu upośledzenia funkcji tkanek i narządów krwiotwórczych.

Do rozwoju zaburzeń wywołujących postać aplastyczną lub hipoplastyczną odnoszą się następujące czynniki:

• choroby dziedziczne i patologie genetyczne;
• przyjmowanie niektórych leków z grup antybiotyków, cytostatyków, niesteroidowych leków przeciwzapalnych;
• zatrucie chemikaliami (benzen, arsen itp.);
• choroby zakaźne o etiologii wirusowej (parwowirus, ludzki wirus niedoboru odporności);
• zaburzenia autoimmunologiczne (toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów);
• wyraźny niedobór kobalaminy i kwasu foliowego w diecie.

Pomimo obszernej listy przyczyn choroby, w 50% przypadków patogeneza formy aplastycznej pozostaje niewykryta.

Obraz kliniczny

Nasilenie pancytopenii, zmniejszenie liczby podstawowych rodzajów komórek krwi, determinuje nasilenie objawów. Następujące objawy odnoszą się do obrazu klinicznego postaci aplastycznej:

• tachykardia, kołatanie serca;
• bladość skóry, błon śluzowych;
• bóle głowy;
• zwiększone zmęczenie, senność;
• duszność
• obrzęk kończyn dolnych;
• krwawiące dziąsła;
• wysypka skórna w postaci małych czerwonych plam na skórze, z tendencją do lekkich siniaków;
• częste ostre infekcje, choroby przewlekłe w wyniku obniżenia ogólnej odporności i niewydolności leukocytów;
• erozja, wrzody na wewnętrznej powierzchni jamy ustnej;
• zażółcenie skóry, twardówka oczu jako oznaka początkowego uszkodzenia wątroby.

Procedury diagnostyczne

Aby ustalić diagnozę, stosuje się laboratoryjne metody badania różnych płynów biologicznych i tkanek oraz badanie instrumentalne..
Po ogólnym badaniu krwi obserwuje się zmniejszoną liczbę czerwonych krwinek, hemoglobiny, retikulocytów, leukocytów, płytek krwi, zgodnie z normą, wskaźnik koloru i zawartość hemoglobiny w czerwonych krwinkach. Wyniki badania biochemicznego pokazują wzrost stężenia żelaza w surowicy, stężenia bilirubiny, dehydrogenazy mleczanowej, nasycenia transferyny żelazem o 100% możliwego.
Aby wyjaśnić diagnozę, wykonuje się badanie histologiczne materiału usuniętego ze szpiku kostnego podczas nakłucia. Z reguły, zgodnie z wynikami badań, niedorozwój wszystkich kiełków i zastąpienie szpiku kostnego tłuszczem.

Leczenie aplastyczne

Niedokrwistości tej odmiany nie można leczyć za pomocą korekty dietetycznej. Przede wszystkim pacjentowi z niedokrwistością aplastyczną przepisuje się selektywne lub łączone podawanie leków z następujących grup:

• leki immunosupresyjne;
• glukokortykosteroidy;
• immunoglobuliny o działaniu przeciwlimfocytowym i przeciwpłytkowym;
• leki antymetaboliczne;
• stymulanty czerwonych krwinek komórki macierzyste.

Przy nieskuteczności terapii lekowej zalecane są metody leczenia nielekowego:

• Przeszczep szpiku kostnego;
• erytrocyt, transfuzja płytek krwi;
• plazmafereza.

Niedokrwistości aplastycznej towarzyszy obniżenie ogólnej odporności z powodu niewydolności leukocytów, dlatego oprócz terapii ogólnej zaleca się środowisko aseptyczne, antyseptyczne leczenie powierzchniowe, brak kontaktu z nosicielami chorób zakaźnych.
Przy niewystarczających wymienionych metodach leczenia pacjentowi przepisuje się operację splenektomii, usunięcie śledziony. Ponieważ w tym ciele rozkładają się czerwone krwinki, jego usunięcie pozwala poprawić ogólny stan pacjenta i spowolnić rozwój choroby.

Anemia: metody zapobiegania

Najczęstszą postacią choroby - niedokrwistością z niedoboru żelaza - jest zapobieganie za pomocą zbilansowanej diety ze wzrostem liczby produktów zawierających żelazo w okresach krytycznych. Ważnym czynnikiem jest obecność witaminy C, kobalaminy (witaminy B12) i kwasu foliowego w żywności.
Gdy istnieje ryzyko rozwoju tej formy niedokrwistości (wegetarianizm, związane z wiekiem okresy wzrostu, ciąża, laktacja, wcześniactwo u niemowląt, ciężkie krwawienie miesiączkowe, choroby przewlekłe i ostre), regularne badanie lekarskie, badanie krwi pod kątem ilościowych i jakościowych wskaźników hemoglobiny, krwinek czerwonych i dodatkowych przyjmowanie narkotyków zgodnie z wyznaczeniem specjalistów.